Introduction[edit]

This section is about the grammar of tag questions in common English usage. Tag questions can be found in everyday speech and written verbatim records of conversations. The tag question is a way of checking the correctness of an assumption or statement, by asking the interlocutor for agreement, or clarification. Tag questions are often used simply as a kind of oil to keep the conversation running smoothly.

Tag questions are mainly used in spoken communication, and therefore the intended meaning of a tag question is strongly influenced by voice inflection. This appendix will also attempt to address this problem in a simplified way.

Forms[edit]

Affirmative - Negative[edit]

The basic form consists of an affirmative statement followed by the negative interrogative form of the auxiliary verb.

• You can play the piano, can't you?

Here the speaker believes the other person can play the piano, and is expecting the affirmative reply, and would find the negative reply surprising.

Negative - Affirmative[edit]

Alternatively, the statement can be negative, followed by the affirmative interrogative form of the auxiliary verb.

• But you can't play the violin, can you?

Here the speaker believes the other person can't play the violin, and is expecting the negative reply, and would find the affirmative reply surprising.

This structure is often employed when making a very polite request.

• I couldn't have the afternoon off, could I?

Affirmative - Affirmative[edit]

There also exists the affirmative statement followed by the affirmative interrogative form of the auxiliary verb.

• He can work next Sunday, can he?

Here the speaker is either

1. Asking a real question.
2. Confirming the veracity of a new piece of information.

Intonation[edit]

The voice tone is normally You can play the piano as a statement - in a flat, even voice.

The tag part can take two forms.

1. Falling tone. Means the speaker is almost completely sure he is correct.
2. Rising tone. Means the speaker is making an assumption and is not totally sure. S/he is actually asking a question, although s/he still expects an affirmative reply.

• Rising tone. Normally at all times in the case of Affirmative - Affirmative.

Examples[edit]

Modals[edit]

Be/Do/Have auxiliaries[edit]

Special cases[edit]

Pronouns[edit]

Common exceptions[edit]

If you are a really ambitious learner of English, the sentence that you probably most dread to hear from a stranger is "Your English is very good!" This may sound like a compliment, but in fact it means that the person you are talking to has realized that English is not your first language. It is possible that your grammar, pronunciation and intonation are perfect, but you still don't sound like a native speaker. This may be because you don't use the many of the idioms and phrasal verbs that are so prevalent in spoken English, or because you don't use question tags.

Question tags are an important part of everyday communication and perform many different functions. For example, they can be used to get a conversation started or keep it moving; they can soften an order to do something or they can be a more polite way to request information.

Apart from the difficulty of knowing when to use question tags appropriately, the non-native speaker has to learn how to form them and how to say them. The general rule is that you finish a positive statement with a negative tag, and vice versa, using the main verb (if there is no auxiliary) or the first auxiliary verb (if there is an auxiliary).

For example:

It's a lovely day, isn't it?

You've been told about the meeting, haven't you?

You didn't do your homework, did you?

You wouldn't have been able to do it, would you?

How you say the tag depends on the function of the tag. The following sentence, when seen written down, is ambiguous.

You haven't seen Sascha, have you?

This could be a genuine question; i.e. I don't know if you have seen him or not and I want you to tell me. (In this case the tag would be stressed and said with rising intonation). Or it could confirming what I know to be true and expecting an response like: "No, he hasn't been here all day." (In which case, the tag would not be stressed, and it would be said with falling intonation.)

Quiz

See if you can finish the following sentences with the correct question tag. The first ones are relatively easy, but then they get more difficult!

• You don't like me, ... ...?
• It isn't raining, ... ...?
• You've done your homework, ... ...?
• I'm not late, ... ...?
• I'm invited to your party, ... ...?
• You like German food, ... ...?
• You'll come to my party, ... ...?
• You remembered to feed the cat, ... ...?
• Let's play tennis, ... ...?
• There's a problem here, ... ...?
• He never says a word, ... ...?
• Nobody came to your party, ... ...?
• Don't forget, ... ...?
• You think you're clever, ... ...?
• So you think you're clever, ... ...?

• It's a lovely day today, isn't it?
• You live in Frankfurt, don't you?
• Miho can't speak German, can she?
• You haven't seen Miho, have you?
• His parents are very old, aren't they?
• You will remember to call me, won't you?

• You're coming, aren't you?
• Do listen, will you?
• Let's have a beer, shall we?

• He doesn't know what he's doing, does he?
• This is really boring, isn't it?

Answers

• You don't like me, do you?
• It isn't raining, is it?
• You've done your homework, haven't you?
• I'm not late, am I?
• I'm invited to your party, aren't I?
• You like German food, don't you?
• You'll come to my party, won't you?
• You remembered to feed the cat, didn't you?
• Let's play tennis, shall we?
• There's a problem here, isn't there?
• He never says a word, does he?
• Nobody came to your party, did they?
• Don't forget, will you?
• You think you're clever, don't you?
• So you think you're clever, do you?

• He's read this book, hasn't he?
• He read this book, didn't he?
• He's reading this book, isn't he?
• He reads a lot of books, doesn't he?'
• He'll read this book, won't he?
• He should read this book, shouldn't he?
• He can read this book, can't he?
• Today's lesson is hard, isn't it?
•  The kids can't sing that song, can they?
• Toshi likes fishing, doesn't he?
•  Susan is sick today, isn't she?
•  Mike can play the piano, can't he?
•  You will go there, won't you?
• Andrew doesn't study much, does he?
•  The dogs aren't hungry, are they?
•  She can't cook, can she?
•  You won't see her, will you?
• I’m the fastest, aren’t I?”
• I’m not fat , am I?
• George was not there, was he?
• I will never stay in that hotel again. Will you?
• You wear size 2, don't you?
• Peter was born on March 2, wasn't he?
• We live on Cherry St, don't we?
• We're meeting later this afternoon, aren't we?
• The sun won't shine today, will it?
• Peter enjoys going to movies, doesn't he?
• They don't work at this company, do they?
• Jennifer is studying at the moment, isn't she?
• We aren't walking, are we?
• Jack bought a new house, didn't he?
• I didn't leave my wallet at home, did I?
• Andy was working when you arrived, wasn't he?
• They weren't waiting for you, were they?
• Harry has lived in New York for a long time, hasn't he?
• We haven't visited our friends in Chicago this year, have we?
• They had finished before he arrived, hadn't they?
• But you don't really love her, do you?
• This'll work, won't it?
• Oh you think so, do you?
• Well, I couldn't help it, could I?
• But you'll tell me if she calls, won't you?
• We'd never have known, would we?
• Oh you do, do you?
• The weather's bad, isn't it?
• You won't be late, will you?
• Nobody knows, do they?
• You never come on time, do you?
• You couldn't help me, could you?
• You think you're clever, do you?
• So you don't think I can do it, don't you? (British English)
• Shut up, will you!
• She can hardly love him after all that, can she?
• Nothing will happen, will it?
• Now, let's check your understanding of tag questions, shall we?
•  

Tom will think about it, won't he?

They won't be able to come to the party, will they?

He never came again, did he?

She can rarely come these days, can she?

You hardly ever came late, did you?

I barely know you, do I?

You would scarcely expect her to know that, would you?

Imperatives

Sometimes we use question tags with imperatives (invitations, orders), but the sentence remains an imperative and does not require a direct answer. We use won't for invitations. We use can, can't, will, would for orders.

Some More Special Cases

If we want to ask for information we usually use the standard question form. However, sometimes we just want to keep a conversation going, or confirm information. In this case, question tags are often used to solicit input or confirmation to what we are saying. Using question tags well also promotes a understanding of the use of various auxiliary verbs.

Tags are very common in spoken English, and have many functions. One of the common functions is to start a conversation or help keep it going.

Common tags include won't you? wasn't it? don't you? haven't you? okay? and right?

You don't like me, do you?
- You won't tell him my secret, will you?
- He doesn't speak German, does he?
- You're coming to my party, aren't you?
- She's really good at chess, isn't she?
- You haven't done your homework, have you?

-She comes from Korea, doesn't she?
- You like heavy metal music, don't you?
- He got top grade in the math test, didn't he?
- I really messed up, didn't I?

• He's from Italy, isn't he? (flat or falling intonation - short pause before the tag - more a statement than a question, not really expecting an answer)
• He's from Italy, isn't he? (sharply rising intonation - longer pause before the tag - a question expecting an answer)

A question tag or tag question is a grammatical structure in which a declarative statement or an imperative is turned into a question by adding an interrogative fragment (the "tag"). For example, in the sentence "You're John, aren't you?", the statement "You're John" is turned into a question by the tag "aren't you". The term "question tag" is generally preferred by British grammarians, while their American counterparts prefer "tag question".

Uses[edit]

In most languages, tag questions are more common in colloquial spoken usage than in formal written usage. They can be an indicator of politeness, emphasis or irony. They may suggest confidence or lack of confidence; they may be confrontational, defensive or tentative. Although they have the grammatical form of a question, they may be rhetorical (not expecting an answer). In other cases, when they do expect a response, they may differ from straightforward questions in that they cue the listener as to what response is desired. In legal settings, tag questions can often be found in a leading question. According to a specialist children's lawyer at the NSPCC, children find it difficult to answer tag questions other than in accordance with the expectation of questioner.^[1]using or taging a question

special case occurs when the main verb is to be in a simple tense. Here the tag question repeats the main verb, not an auxiliary:

• This is a book, isn't it?

If the main verb is to have, either solution is possible:

• He has a book, hasn't he?
• He has a book, doesn't he?

Sometimes the rising tag goes with the positive to positive pattern to create a confrontational effect:

• He was the best in the class, was he? (rising: the speaker is challenging this thesis, or perhaps expressing surprised interest)
• He was the best in the class, wasn't he? (falling: the speaker holds this opinion)
• Be careful, will you? (rising: expresses irritation)
• Take care, won't you? (falling: expresses concern)

• You don't remember my name, do you? (rising: expresses surprise)
• You don't remember my name, do you? (falling: expresses amusement or resignation)
• Your name's Mary, isn't it? (rising: expresses uncertainty)
• Your name's Mary, isn't it? (falling: expresses confidence)

• a declarative clause: It was quiet in there, wasn't it?
• an exclamative clause: How quiet it was in there, wasn't it?
• an imperative clause: Be quiet for a moment, will you?

Commas with a tag question

"Place a comma between a statement and the brief question that follows it when the subject of the statement and the subject of the question is the same entity (example 1). When they have different subjects, the statement and the question must be punctuated as separate grammatical elements

………………………………………………………………………………………………………….

Answers :
1. Hurry up, will you?
2. You haven’t see this movie, have you?
3. He knows that, doesn’t he?
4. You never told my secrets, did you/ have you?
5. Promise me not to tell anyone, will you?
6. I can count on you, can’t I?
7. She is rarely here on time, is she?
8. Let’s hit the road, shall we?

………………………………………………………………………………………………………………

Put the following question tags in to the correct gaps. Each question tag is used only once.

isn't it?, has he?, were you?, aren't you?, doesn't he?, do you?, is she?, didn't you?, did she?

1. She didn't watch the film last night, ________
2. It's great to see each other again, __________
3. He comes every Friday, _________
4. You're married, __________
5. You went to Tom's last weekend, _________
6. You don't like tripe, ___________
7. She isn't much of a cook, ________
8. He hasn't lived here long, ________
9. You weren't invited to the party, __________

;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;

Match The Sentence Halves

;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;

Exercise 1.

Add suitable tags:

1. Everybody's gone home, _______________ ?

2. Nobody here speaks French, _______________ ?

3. Nobody phoned, ______________ ?

4. We never drink coffee, _______________ ?

5. That's no excuse, _______________ ?

6. Let's go for a walk, _______________ ?

7. Nothing ever changes, _______________ ?

8. I hardly smoke anymore, _______________ ?

Exercise 1.

1. haven't they?
2. do they?
3. did they?
4. do we?
5. is it?
6. shall we?
7. does it?
8. do I?

…………………………………………………………………………………………………………………….

Exercise 2.

Add suitable tags:

1. Nobody saw us, _______________ ?

2. Sean never goes to bed until really late, _______________ ?

3. Let's go to Mexico this summer, ______________ ?

4. The sun hardly shone all summer, _______________ ?

5. Somebody called me , _______________ ?

6. It's never too late , _______________ ?

7. There's no homework, _______________ ?

8. Everybody enjoyed the party, _______________ ?

Exercise 2.

1. did they?
2. does he?
3. shall we?
4. did it?
5. didn't they?
6. is it?
7. is there?
8. didn't they?

………………………………………………………………………………………………………………..

;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;

Exercise 1.

Add suitable tags:

1. That's the best solution, _______________ ?

2. Nobody failed the exam, _______________ ?

3. Everybody's coming to the wedding, ______________ ?

4. Let's meet at the Irish pub, _______________ ?

5. We never see that actor any more, _______________ ?

6. He hardly said a word, _______________ ?

7. Somebody set the building on fire deliberately, _______________ ?

8. Don't forget to do your homework, _______________ ?

Exercise 1.

1. isn't it

2. did they

3. aren't they

4. shall we

5. do we

6. did he

7. didn't they

8. will you

Exercise 2.

Add suitable tags:

1. It's hardly surprising, _______________ ?

2. There's nothing anyone can do, _______________ ?

3. Somebody must have Tom's phone number, ______________ ?

4. There's no pizza left, _______________ ?

5. Don't let him boss you about, _______________ ? (definition: boss sb about)

6. Let's be serious for a moment, _____________ ?

7. Everyone has heard of 'phrasal verbs', ___________?

8. Nobody was flirting with my boyfriend, _____________?

Exercise 2.

1. is it

2. is there

3. mustn't they

4. is there

5. will you

6. shall we

7. haven't they

8. were they

;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;

Question tags – advanced points

Aren’t I?

The question tag for I am is aren’t I, not amn’t I.

I am late, aren’t I? (NOT I am late, amn’t I?)

Imperative sentences

The question tag for imperative sentences are will you/ won’t you/ can you
/ can’t you/ would you / could you.

Come here, will you?
Open the windows, would you?
Keep quiet, can’t you?
Shut up, won’t you?

The question tag for a negative imperative is will you?

Don’t forget, will you?

Let’s

After let’s… we use shall we?

Let’s go for a walk, shall we?

Sentences containing negative words like hardly, never, no, nobody and little are followed by non-negative tags.

You never call me, do you? (NOT …don’t you?)
He is no good, is he? (NOT …isn’t he?)
I have hardly ever met her, have I?

In question tags referring to nothing and everything we use it.

Everything is ok, isn’t it? (NOT …isn’t everything?)
Nothing can happen, can it? (NOT …can nothing?)

In question tags referring to nobody, somebody, everybody etc., we use they.

Nobody came, did they? (NOT …did nobody?)
Somebody wanted a drink, didn’t they?

After principal verb have, question tags with have and do are often both possible. Note that do is more common in American English.

They have a farm house, haven’t / don’t they?
He had a bad headache, hadn’t/didn’t he?

Notes

In sentences with question tags, pronoun subjects and auxiliary verbs are often left out.

Nice day, isn’t it. (More natural than ‘It’s a nice day, isn’t it?)

;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;

UNIT 3
QUESTION TAGS¹

   Question tags² are normally used in informal speech or writing.

   Therefore, we usually contract them. If we say a question tag

   with a falling intonation, it is not a real question, that is

   to say we just want our listener(s) to agree with us. However,

   if it is uttered with a rising intonation, it is a real question,

   as we are not sure whether something is true or not. They mean

   “isn’t it true/right?” or “is it true/right?”.

   Add question tags to the statements given below.

1  Examples:

   John can come next weekend, can’t he?

   John can’t come next weekend, can he?

a  I can ride a bicycle.

b  She can’t help talking nonsense.

c  They can’t take your car.

d  We can arrange a big party.

e  It can’t be done.

2  Examples:

   I am your best schoolmate, aren’t I? (am I not? is also possible

   in a more formal context.)

   I am not your best schoolmate, am I?

a  I’m very intelligent.

b  I’m not very clever.

c  I am not to blame for the accident.

d  I’m very naughty.

e  I am very spoilt.

3  Examples: (he, she, it is; you, we, they are; see unit 6,

   part 1, section 1.)

   This is rubbish, isn’t it?

   This is not rubbish, is it?

a  Paul isn’t the black sheep of the family.

b  It’s a deal.

c  Margaret and Mrs Green are speaking ill about Mr Green.

d  There³ aren’t any strawberries left.

e  There are two beds.

4  Examples: (he, she, it has; other persons, have; see

   unit 6, part 4, sections 1 and 2.)

   She’s got a beautiful smile, hasn’t she?

   She hasn’t got a beautiful smile, has she?

a  You’ve got ten quid.

b  It’s got six sides.

c  She hasn’t got a son and two daughters.

d  They’ve got some unripe bananas.

e  I haven’t got a lot of apricots.

5  Examples: (simple present; all the persons, but the third

   person singular; see also unit 7, part 1.)

   My sisters love chatting to friends, don’t they?

   My sisters don’t love chatting to friends, do they?

a  You start work at 8 am.

b  You don’t finish work at 5 pm.

c  They enjoy long conversations.

d  You don’t share anything.

e  I talk too much.

6  Examples: (simple present; third person singular:

   he, she, it; see also unit 7, part 1.)

   This irritates him, doesn’t it?

   This doesn’t irritate him, does it?

a  He doesn’t worry about car accidents.

b  His dog leads his blind sister home.

c  She wants to have a child.

d  It smells fishy to you.

e  She doesn’t approve of parties.

7  Revision exercise.

a  She revises your work.

b  She doesn’t like this corridor.

c  I’m the best singer in the world.

d  I am not an amateur.

e  They haven’t got the keys.

f  He always rings the bell.

g  They don’t go out very often.

h  He doesn’t sell vegetables.

i  There aren’t great expectations.

j  We are quits now.

k  He is going to phone Ann first thing in the morning.

l  You hate hunting.

m  You can’t land a plane.

n  He is going to wind the clock.

o  Life is hard.

p  Charles and William aren’t taking driving lessons.

q  Natasha does not know what to do.

r  My dogs don’t bark at night.

s  They can’t leave this door open.

t  Ingrid takes things easy.

u  Maggie is easygoing.

v  You remember the first time we met.

w  It doesn’t work properly.

x  Oliver and Jeremy think this crossword is as easy as

   falling of a log.

y  You don’t agree with them.

z  A lady doesn’t smoke cigars.

8  Examples: (simple past; irregular verbs; see the list provided

   in unit 8; see also unit 7, part 3.)

   Mary and John went to Cuba, didn’t they?

   Mary and John didn’t go to Cuba, did they?

a  Judith didn’t feed her Alsatian dog last night.

b  The vessel sank.

c  It froze yesterday night.

d  They didn’t take cover from the blizzard.

e  They didn’t find their way out.

9  Examples: (simple past; regular verbs; see unit 7, part 3.)

   Jason camplained about the food, didn’t he?

   Jason didn’t complain about the food, did he?

a  Kevin dropped the soup.

b  Your grandfather always carried a stick.

c  Barry robbed them last month.

d  Christopher joined the army last year.

e  His wound didn’t heal.

10 Examples: (I, he, she, it was; you, we, they were; see unit 6,

   part 1, section 2.)

   You were frightened to death, weren’t you?

   You weren’t frightened to death, were you?

a  There wasn’t anything to eat or drink.

b  We were in danger.

c  He wasn’t inside the café.

d  She was outside the bookshop.

e  They were very sensitive.

11 Examples:

   He never goes to church, does he?

   They hardly ever go to Laura’s surgery, do they?

   Barely, hardly, neither, never, nobody, scarcely, seldom, and

   so on, are negative words. Consequently, we shall use an

   affirmative interrogative tag. See units  5 (section 3) and

   14 (section 9).

a  There is no butter left.

b  Nothing matters now.

c  I never drink beer.

d  He seldom stays at home.

e  He can barely read.

12 Examples:

   Nobody puts up with her behaviour, do they?

   Everything was said, wasn’t it?

   We normally use they in the tag after anybody, anyone, everybody,

   everyone, nobody, no-one, somebody, someone, and any other

   singular words referring to people. However, he can be employed

   in more formal speech or writing. The change of he to they is

   due to the fact that many people consider he sexually bias. If

   we refer to things (anything, everything, nothing, something),

   we use it. See unit 10, section 9.

a  Nobody knows where the treasure is hidden.

b  Nothing was done about it.

c  Everything is very expensive nowadays.

d  Everybody gave him a warm reception.

e  Every child has⁴ to help to lay the table.

13 Revision exercise.

a  Edgar’s talk was a failure.

b  The van crashed into a wall.

c  We didn’t buy any pears.

d  My dog buried the bone.

e  I can’t look her up when I go to Glasgow.

f  Your boss had to do without his secretary yesterday morning⁵.

g  She wants to open a stationer’s shop.

h  No-one betrayed you.

i  She yelled at you about your getting there late.

j  She hugged him.

k  I can’t catch up with you.

l  Mildred never shows off.

m  They were always boasting.

n  Nothing grows up there.

o  He wasn’t up when you looked in on him at eight o’clock in

   the morning.

p  I told you not to hit your sister.

q  He doesn’t cook very well.

r  Philip didn’t climb that oak-tree.

s  Monica and you don’t often make your beds.

t  None of them entered the hut.

u  Her new boss was impressed by her good manners.

v  I am a good politician.

w  I’m not in the mood for going out tonight.

x  They haven’t got your purse.

y  He is in a good temper today.

z  She concluded by saying that one’s family always comes last.

____________________

¹  They are also called ‘tag questions’.

²  If the tag is positive, we expect a negative reply; if it is

   negative, a positive one:

     ‘She isn’t cold-hearted, is she?’

     ‘No, she isn’t.’

     ‘They should at least acquaint themselves with the machinery,

     shouldn’t they?’

     ‘Yes, I think they should.’

Main difference between alone and lonely

Key Difference: Being alone is a positive state of mind where a person is content with being only with themselves. Being lonely is a negative state of mind where a person feels sad and upset at being left alone. Being alone is the state in which a person can be to calm themselves, recover and overall just be able to figure themselves out. Being lonely is a state that arises from a certain situation in a person’s life that leaves them discontent or heartbroken.

Being alone and being lonely are two different states of mind for everyone. They are never the same for any two people. Many people often confuse both of them as the same; however they are not. The problem with trying to differentiate between such terms is that it is often open to individual interpretation depending on how a person feels at the moment. Many experts claim that being alone is more of a positive feeling, while being lonely is a negative one.

Any feeling is usually backed by a variety of different scenarios that make a person feel a certain way. It could be something the person saw, heard, felt, etc. The feelings are a byproduct of the hormones that are produced by the brain in response to a certain situation. Similarly, being alone and being lonely are two different situations and two different feelings.

Being alone is often associated with a positive state of mind where a person is content, blissful and happy being with just himself. It is the state in which a person can be to calm themselves, recover and overall just be able to figure themselves out. Being alone is when you can be truly alone and not consider it as a threat, instead see it as an opportunity to catch up with how you have been feeling lately and evaluate your feelings. When a person is usually alone they are often calm, collected and sure of themselves. The alone time is often used to evaluate one’s feelings, reaffirm emotions, deal with any issues and to have an inner conversation. The alone time is said to be the time when a person truly gets to know themselves and what they want. Being alone should leave the person in a calm state of mind. This is why it is often said that when a person is angry, they should usually be alone to gather their thoughts and sort out their feelings.

However, some people associate with being alone as being lonely. Being lonely is a state that arises from a certain situation in a person’s life that leaves them discontent or heartbroken. Situations such as divorce, break up, fight with a friend, betrayal, etc. could leave a person feeling helpless which could give rise to feelings of loneliness. Loneliness is believed to be a negative state of mind, where a person is not sure of themselves, is insecure, afraid of their true feelings, is not able to cope with the emotions around them, does not wish to talk to themselves and require a distraction. Many experts claim that the feelings of loneliness stem from the childhood of a person and their interactions with their family. Children that were not close to their parents are said to have feelings of being lonely more often, compared to children that are close to their parents. A person must face loneliness one time or the other in their lives; however the trick is that not to let it overwhelm you. It is a feeling that must pass and not dwell making the person feel more miserable.

How a person interprets their feelings and deals with them is entirely on them. A person can use the loneliness and convert it into feelings of being alone or a person can dwell on being lonely when they are truly alone. Being alone and being lonely are depended on the interpretation of the person dealing with the feelings. A person can be alone but not lonely, however, at times a person may not even be physically alone but still feel lonely.

;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;

Loneliness is a state of mind - if you are feeling alone it means that, even if you are with other people, you are feeling lonely because you miss someone, Somehow, you feel empty inside.

On the other hand, the feeling of being alone is a state of being - if you are alone it means that you are without company.

You can feel lonely even when you are not alone and consequentially you feel alone because it is as if no one were with you, but indeed there are lots of people around you so you are lonely but not alone, definitely.

;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;

Alone: If you say that "the cat was alone" you know that there was nothing with it

Lonely: If you say that "the cat was lonely" you know how the cat feels

You can be alone without being lonely, and vice versa

Alone is a description of how the cat is physically, and loneliness is an emotion

;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;

friend·ly

ˈfrendlē/

adjective

adjective: friendly; comparative adjective: friendlier; superlative adjective: friendliest

1.

kind and pleasant.

"they were friendly to me"

(of a person) on good or affectionate terms.

"I was friendly with one of the local farmers"

(of a contest) not seriously or unpleasantly competitive or divisive.

"friendly rivalry between the two schools"

Soccer

(of a match) not affecting a team's league standings.

denoting something that is adapted for or is not harmful to a specified thing.

suffix: -friendly

"an environment-friendly agronomic practice"

favorable or serviceable.

"trees providing a friendly stage on which seedlings begin to grow"

Military

(of troops or equipment) of, belonging to, or in alliance with one's own forces.

adverb

adverb: friendly

1.

in a friendly manner.

;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;

Hardly

1  almost no; almost not; almost none

There's hardly any tea left.

Hardly anyone has bothered to reply.

She hardly ever calls me (= almost never).

We hardly know each other.

Hardly a day goes by without my thinking of her (= I think of her almost every day).

At the time, I hardly spoke any French.

There was hardly a cloud in the sky.

 2 used especially after ‘can’ or ‘could’ and before the main verb, to emphasize that it is difficult to do something

I can hardly keep my eyes open (= I'm almost falling asleep).

I could hardly believe it when I read the letter.

 3 used to say that something has just begun, happened, etc.

We can't stop for coffee now, we've hardly started.

We had hardly sat down to supper when the phone rang.

(formal) Hardly had she spoken than she regretted it bitterly.

 4 used to suggest that something is unlikely or unreasonable or that somebody is silly for saying or doing something

He is hardly likely to admit he was wrong.

It's hardly surprising she was fired; she never did any work.

It's hardly the time to discuss it now.

You can hardly expect her to do it for free.

‘Couldn't you have just said no?’ ‘Well, hardly (= of course not), she's my wife's sister.

’He's 24—hardly a baby.

;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;       

1. ev·er

ˈevər/

adverb

adverb: ever

1.

at any time.

"nothing ever seemed to ruffle her"

• used in comparisons for emphasis.

"they felt better than ever before"

2.

at all times; always.

"ever the man of action, he was impatient with intellectuals"

3.

increasingly; constantly.

"having to borrow ever larger sums"

4.

used for emphasis in questions and other remarks, expressing astonishment or

;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;

Thirty-seven Adjectives Ending in -ly

You all know (or you will at least pretend you do if you know what’s good for you) that an adjective describes a noun or pronoun, while an adverb describes a verb, an adjective, or another adverb. The quick and dirty way to tell between the two parts of speech is to look for the -ly ending: most adverbs end in -ly, and most words ending in -ly are adverbs.

As always, there are exceptions. The list below is concerned only with the false positives (“Type II errors” to all you statisticians out there) which crop up when an adjective, waggling its -ly tail, tries to masquerade as an adverb. The two examples I’ve commonly heard are “lovely” and “friendly.”

When I spot one of these little buggers, I chuckle inwardly (because I’m a dork) and add it to my mental list. Thing is, I can never find that flingin-flangin list when I need it, so about a week ago I started writing them down. I thought of seven or eight right away, then kept adding to it a couple at a time until I got to 37 earlier today. I didn’t think it would go this fast, but I guess there are a bunch of them out there.

I excluded certain categories of words I felt weren’t “fair”, like slang (bully, fugly), hyphenated words (touchy-feely), and words whose legitimacy I couldn’t confirm without a dictionary (warbly, marbly).

I’ve hidden the list itself in case you’d like to play along. If I could think of 37 in just a week, there are sure to be a least a couple hundred more floating around out there. Feel free to leave new words in the comments if you come up with ones that aren’t in my 37.

1. lovely
2. orderlyمرتب -  منظم =
3. lonely
4. homely ساده -  = خانگی
5. curmudgeonly
6. prickly
7. stately
8. bubbly
9. comely = خوبرو
10. portly
11. shapely
12. ugly
13. sicklyناتوان- علیل =
14. crinkly
15. spindly
16. friendly
17. manly
18. womanly
19. deadly
20. sly
21. courtly مؤدب - باوقار =
22. spritely
23. wriggly
24. squiggly
25. dastardly
26. jolly
27. wrinkly
28. wily
29. woolly
30. mealy
31. crumbly
32. hillyسراشیب  - کوهستانی =
33. silly
34. frilly
35. chillyسرد – بی عاطفه  =
36. sparkly

curlyمجعد - فردار = 

Use of adverbs

1. to modify verbs:
The soccer team played badly last Saturday.

2. to modify adjectives:
It was an extemely bad match.

3. to modify adverbs:
The soccer team played extremely badly last Wednesday.

4. to modify quantities:
There are quite a lot of people here.

5. to modify sentences:
Unfortunately, the flight to Dallas had been cancelled.

;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;

Types of adverbs

1) Adverbs of manner
quickly
kindly

2) Adverbs of degree
very
rather

3) Adverbs of frequency
often
sometimes

4) Adverbs of time
now
today

5) Adverbs of place
here
nowhere

;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;

Adjective or Adverb after special verbs

Both adjectives and adverbs may be used after look, smell and taste. Mind the change in meaning.

Here are two examples:

Do not get confused with good/well.

Linda looks good.
(What type of person is she?)

Linda looks well.
(How is Linda? -> She may have been ill, but now she is fit again.)

How are you? - I'm well, thank you.

One can assume that in the second/third sentence the adverb well is used, but this is wrong.
well can be an adjective (meaning fit/healthy), or an adverb of the adjective good.

Conclusion:
Use the adjective when you say something about the person itself.
Use the adverb, when you want to say about the action.

Definition

Adverbs are words that modify

·         a verb (He drove slowly. — How did he drive?)

·         an adjective (He drove a very fast car. — How fast was his car?)

·         another adverb (She moved quite slowly down the aisle. — How slowly did she move?)

As we will see, adverbs often tell when, where, why, or under what conditions something happens or happened. Adverbs frequently end in -ly; however, many words and phrases not ending in -ly serve an adverbial function and an -ly ending is not a guarantee that a word is an adverb. The words lovely, lonely, motherly, friendly, neighborly,lively,silly, ugly,for instance, are adjectives:

·         That lovely woman lives in a friendly neighborhood.

If a group of words containing a subject and verb acts as an adverb (modifying the verb of a sentence), it is called an Adverb Clause:

·         When this class is over, we're going to the movies.

When a group of words not containing a subject and verb acts as an adverb, it is called an adverbial phrase. Prepositional phrases frequently have adverbial functions (telling place and time, modifying the verb):

·         He went to the movies.

·         She works on holidays.

·         They lived in Canada during the war.

And Infinitive phrases can act as adverbs (usually telling why):

·         She hurried to the mainland to see her brother.

·         The senator ran to catch the bus.

But there are other kinds of adverbial phrases:

·         He calls his mother as often as possible

Adverbs can modify adjectives, but an adjective cannot modify an adverb. Thus we would say that "the students showed a really wonderful attitude" and that "the students showed a wonderfully casual attitude" and that "my professor is really tall, but not "He ran real fast."

Like adjectives, adverbs can have comparative and superlative forms to show degree.

·         Walk faster if you want to keep up with me.

·         The student who reads fastest will finish first.

We often use more and most, less and least to show degree with adverbs:

·         With sneakers on, she could move more quickly among the patients.

·         The flowers were the most beautifully arranged creations I've ever seen.

·         She worked less confidently after her accident.

·         That was the least skillfully done performance I've seen in years.

The as — as construction can be used to create adverbs that express sameness or equality: "He can't run as fast as his sister."

A handful of adverbs have two forms, one that ends in -ly and one that doesn't. In certain cases, the two forms have different meanings:

·         He arrived late.

·         Lately, he couldn't seem to be on time for anything.

In most cases, however, the form without the -ly ending should be reserved for casual situations:

·         She certainly drives slow in that old Buick of hers.

·         He did wrong by her.

·         He spoke sharp, quick, and to the point.

Adverbs often function as intensifiers, conveying a greater or lesser emphasis to something. Intensifiers are said to have three different functions: they can emphasize, amplify, or downtone. Here are some examples:

·         Emphasizers:

o    I really don't believe him.

o    He literally wrecked his mother's car.

o    She simply ignored me.

o    They're going to be late, for sure.

·         Amplifiers:

o    The teacher completely rejected her proposal.

o    I absolutely refuse to attend any more faculty meetings.

o    They heartily endorsed the new restaurant.

o    I so wanted to go with them.

o    We know this city well.

·         Downtoners:

o    I kind of like this college.

o    Joe sort of felt betrayed by his sister.

o    His mother mildly disapproved his actions.

o    We can improve on this to some extent.

o    The boss almost quit after that.

o    The school was all but ruined by the storm.

Adverbs (as well as adjectives) in their various degrees can be accompanied by premodifiers:

·         She runs very fast.

·         We're going to run out of material all the faster

;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;

If the adjective ends in -y, change -y to -i. Then add -ly.
happy - happily
but: shy - shyly

If the adjective ends in -le, the adverb ends in -ly.
Example: terrible - terribly

If the adjective ends in -e, then add -ly.
Example: safe - safely

Tip: Not all words ending in -ly are adverbs.

adjectives ending in -ly: friendly, silly, lonely, ugly
nouns, ending in -ly: ally, bully, Italy, melancholy
verbs, ending in -ly: apply, rely, supply

There is no adverb for an adjective ending in -ly.

Adverbs of frequency

always, usually, regularly, normally, often, sometimes, occasionally, rarely, seldom, never are adverbs of frequency.

The position of these adverbs is:

before the main verb

after a form of to be am, are, is (was, were)

The adverbs often, usually, sometimes and occasionally can go at the beginning of a sentence.
Sometimes I go swimming.
Often we surf the internet.

Somtimes these adverbs are put at the end of the sentence.
We read books occasionally.

;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;

These adverbs have two forms:

;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;

The following adverbs are not derived from adjectives:

;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;

The following adjectives and adverbs have the same form:

;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;

The position of adverbs in sentences

We can put adverbs in different positions in sentences. There are three main positions but also a lot of exceptions.

In English we never put an adverb between the verb and the object.

The three main positions of adverbs in English sentences

1) Adverb at the beginning of a sentence

Unfortunately, we could not see Mount Snowdon.

2) Adverb in the middle of a sentence

The children often ride their bikes.

3) Adverb at the end of a sentence

Andy reads a comic every afternoon.

More than one adverb at the end of a sentence

If there are more adverbs at the end of a sentence, the word order is normally:

Manner - Place - Time

Peter sang the song happily in the bathroom yesterday evening.

;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;

ADVERBS

Adverbs are traditionally defined as words that describe verbs.

Flat adverbs

Adjectives that do not change form (add -ly) to become adverbs are called "flat adverbs."

Typical flat adverbs are early, late, hard, fast, long, high, low, deep, near.

;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;

در مدارس شما 4 موضوع را یاد می گیرید دانش های حقیقتی، مفاهیم، روش‌ها. برخی اصلا مفاهیم را درک نمی کنند مثلا مساله فیزیکی را حل می کنند ولی خود پدیده واقعی آن مساله را درک نمی کنند. این موارد را والدین شما هم یاد می گرفتند و لی موضوع چهارم دانش فراشناختی است که غالبا در مدرسه یاد نمی گیرید.

سطح دشواری

هر سال برای سوالات کنکور یک سطح دشواری مشخصی وجود دارد. سال گذشته شیمی سخت تر بود ولی فیزیک و زبان ساده تر شده بود. ما در کانون سطح دشواری آزمون های کانون را به سطح دشواری آزمون های کنکور سنجاق می کنیم. ما میانگین سطح دشواری سه سال اخیر هر درس را در نظر می گیریم و آزمون ها را براساس آن می چینیم هم چنین 4 بازه ی ترازی را در نظر می گیریم. مثال مشخص می کنیم که در یک درس دانش آموز تراز 7000 چند سوال از ده تا جواب داده است و دانش آموزان تراز 6250 و 5500 و 4750 چند سوال جواب داده است. بعد از اجرای هر آزمون این اعداد را از آزمون ها استخراج می کنیم و با ده دهی مصوب کانون چک می کنیم مثلا وقتی برای بازه ترازی 4750 در نظر گرفته شده است 2 از ده تا طی سه سال اخیر جواب داده اند در آزمون های کانون اگر بعد از اجرا این عدد 1 باشد یعنی آزمون برای این بازه ی ترازی سخت شده بوده و یک واحد از ده تا دانش آموزان این بازه ترازی کمتر جواب داده اند. وضعیت سطح دشواری آزمون های کانون برای چهارم تجربی و ریاضی در جلسه ارائه شد که روی سایت نیز قرار خواهد گرفت.

در ابتدای بخش دوم جلسه، کاظم قلم چی از دانش آموزان خواست رشته ی اول مورد علاقه ی خود را بیان کنند. از جمله این رشته ها عبارت بودند از برق، مکانیک، شیمی، پزشکی، داروسازی، پلیمر، دندانپزشکی، نرم افزار، مدیریت آموزشی، عمران، هوافضا، نفت، بیوتکنولوژی.

کاظم قلم چی به این نکته اشاره کردند که برتری دانش آموزان هنرستان نسبت به دیگر رشته ها این است که از اول دبیرستان هدف آینده خود در مورد رشته مورد علاقه و شغل خود را مشخص می کنند. ایشان تاکید کردند که به جای تفکر در مورد رتبه و تراز حتی به دانشگاه نیز فکر نکنید بلکه به رشته فکر کنید و رشته مورد علاقه خود را مشخص کنید. البته دانش آموزان برتر با تراز بالای 7500 حتی قادر به پیش‌بینی بازه رتبه خودشان در کنکور هم می‌شوند.

رتبه 1 سال 87 غزاله شجاع طلب بیان می کرد که اول به فکر رشته پزشکی بودم و بعد به این فکر می کردم به دانشگاه تهران بیایم و بعد به مرور زمان اواخر به حدود رتبه خودم هم فکر می کردم.

از سایت کانون سمت چپ، بخشی به نام "تا کنکور" و سپس راهنمای انتخاب رشته وجود دارد که دانش آموزان برای انتخاب رشته می توانند به این قسمت مراجعه کنند. تخمین رتبه براساس میانگین تراز و رتبه وجود دارد. کارنامه های کنکور هم وجود دارد. علاوه بر تخمین رتبه بعد از پاسخ دادن به سوالات می توانید متوجه شوید که در کنکورهای مختلف چه نتیجه ای حاصل می شود، هم چنین، آمار چند تا از ده تای هر رشته و هر دانشگاه را می توانید ببینید و استفاده کنید

ابتدا به این نکته که امسال تاکنون وضعیت دشواری درس های مختلف چگونه بوده و چه ارتباطی با کنکور دارد می‌پردازیم. لازم است که پشتیبان های ویژه و مشاوران این اطلاعات را داشته باشند و هنگام مشاوره به ویژه در گفتگو با کسانی که تمایل به آشنایی با آن دارند و اولیا فرهیخته تر از این اطلاعات استفاده کنند.

موضوع دیگر این جلسه پیرو مطالب جلسه قبل خواهد بود. در جلسه قبل در مورد هدف گذاری صحبت کردم، این جلسه نیز تاکید می‌کنم که اگر می خواهید هدف گذاری بلند مدت داشته باشید و به رتبه هم فکر نکنید، به رشته دلخواه خود فکر کنید. این کار چند حسن دارد. اول این که اوقات فراغت خود را به انتخاب رشته فکر می کنید و در طول زمان به انتخاب رشته فکر می کنید و هنگام انتخاب رشته با عجله تصمیم نمی گیرید و دوم این که هدف گذاری خود را با رشته دلخواه خود هماهنگ می کنید.

فکر کردن به رتبه دو اثر منفی دارد یکی این که سبب می شود کمتر درس بخوانید و دوم این که سبب می شود استرس بگیرید.

کاظم قلم چی به حیطه های شناختی بنجامین بلوم اشاره کردند. حیطه ی اول دانش است یعنی طوطی وار بیان کردن، یعنی حفظ کردن یعنی از بر کردن.حیطه دانش پایین ترین حیطه ی شناختی است. اما آیا لازم است؟ بله مثلا فرمول ها و لغات زبان و جدول ضرب را باید حفظ کنید ولی نباید در این حیطه بمانید بلکه باید بالاتر بروید.

حیطه‌ی بعدی درک و فهم است که یعنی ترجمه مثلا بتوانید به زبان خودتان مطلبی را بیان کنید و آن را فهمیده باشید. تبدیل اطلاعات شفاهی به زبان علمی نیز خود یک ترجمه است یا برعکس (تبدیل زبان علمی به زبان مادری). دیگر این که بتوانید نمودار بکشید. سازمان دادن به مطالب مطالعه شده نیز نشانه درک و فهم است نشانه‌ی دیگر درس دادن است. دکتر جبه دار مارالانی تعریف می کرد که هنگام تحصیل در دانشگاه، چنان درس می خوانده که بتواند بعدا به دیگران تدریس کند.

سومین حیطه، کاربرد است یعنی این که بتوانید یک دانش را در جایگاه درست آن به کار ببرید.

چهارمین حیطه تجزیه و تحلیل است. این که بتوانید بعد از فهم یک مطلب، آن را تجزیه کنید و ارتباطات درونی آن را درک و ارائه کنید.

ترکیب پنجمین حیطه شناختی بنجامین بلوم است. همان طور که شما هم می بینید در آزمون های کانون هم سوالات ترکیبی سخت تر هستند. در تحقیقی که انجام داده‌ایم متوجه شدیم دانش آموزان می‌توانند سوالات را به صورت مجزا به راحتی پاسخ دهند ولی وقتی همین سوال‌ها به صورت ترکیبی مطرح می‌شوند دانش‌آموزان به راحتی نمی‌توانند آن‌ها را پاسخ دهند.

حیطه ی بعدی داوری و ارزیابی است. ساده ترین راه تظاهر به خردمندی مخالفت است. برخی به اشتباه سریع وارد ارزیابی و داوری می شوند که باید بعد از مراحل بالا به این مرحله برسند. داوری لازم است ولی باید ابتدا مراحل قبلی را طی کرد بعد به داوری رسید. در سوالات درک مطلب زبان یکی از سوالات از این حیطه مطرح می شود.

این ها مدل های تفکر هستند مثل دفتر برنامه ریزی یا کتاب خودآموزی. برخی معتقدند الگوهای تفکر سبب کلیشه ای شدن ذهن می شود ولی حتی اگر هم این‌گونه باشد حسن این روش این است که ذهن شما واضح و شفاف تر می شود. یکی از کاهایی که شاگردان بنجامین بلوم بعدها انجام دادند این بود که به ترکیب تاکید کردند و گفتند ترکیب عنصری از خلاقیت است و خلاقیت را بالا قرار دادند. در دانشگاه ها هم سه نسل داریم نسل اول دانش محور بوده و نسل دوم پژوهش محور و نسل سوم دانشگاه‌ها کارآفرین هستند که در سطح بالاتری فرار دارند.

کاظم قلم چی با اشاره به حیطه های شناختی، از حاضرین خصوصا پشتیبان های ویژه خواستند بعد از جلسه نوشته های خود را فراتر از سطح دانش بازیابی کنند.

مهم آن چه بیان می شود نیست مهم این است که شما چه دریافت کنید. پیام چیزی است که توسط شما دریافت شود

حسن تعليل

هنگام سپيده دم خروس سحري / داني ز چه رو همي كند نوحه گري
يعني كه نمودند در آيينه ي صبح / از عمر شبي گذشت و تو بي خبري
به نخستين مثال دقت كنيد،آيا هرگز فكر كرده ايد كه چرا خروس به هنگام سحر مي خواند؟ كسي پاسخ واقعي اين سؤال را نمي داند. تنها مي توان گفت كه اين از خصلت ها و غرايز طبيعي اين حيوان است. اما شاعر در مثال اول براي خواندن خروس سحري علتي خيالي مي آورد. او مي گويد كه خروس بدان سبب ناله سر مي دهد كه در آيينه ي صبح حقيقتي را مي بيند و آن اين است كه از عمد ما روي ديگر گذشته و ما هم چنان در بي خبري مانده ايم. ناله سردادن خروس در غم اين بي خبري است. اين علت ادعايي كه سخت پذيرفتني مي نمايد و توان اقناع مخاطب را دارد، عامل اصلي موسيقي معنوي موجود دراين بيت است.
در مثال دوم‌، دوست شاعر از وي گله مند است كه چرا با بودن او ، شاعر از ديگران سخن گفته است، علتي كه شاعر براي كار خويش مي آورد، علتي ادعايي و خيالي اما واقعاً دل پذير است او خطاب به دوست خويش مي گويد: اگر از تو سخن نمي گويم و درباره ديگران حرف مي زنم خلاف عهد نكرده ام؛ زيرا تو را چنان دوست مي دارم كه در ميان جان من هستي و دوستي ديگران به حدي است كه فقط بر زبان من جاري اند و طبيعي است كه از كسي كه بر سر زبان است، بيش تر سخن مي رود تا آن كه در ميان جان جاي دارد زيبايي بيت از اين علت سازي خيالي برخاسته است.
حسن تعليل : آوردن علتي ادبي و ادعايي است براي امري، به گونه اي كه بتواند مخاطب را اقناع كند. اين علت سازي مبتني بر تشبيه است و هنر آن زيبا يا زشت نمودن چيزي است با وجود اين كه حسن تعليل ، واقعي ، علمي و عقلي نيست. مخاطب آن را از علت، اصلي دلپذيرتر مي يابد و از زيبايي آن نيز در همين نكته است. اين آرايه در شعر و نثر بكار مي رود.  

لف و نشر

اي نور چشم مستان،‌در عين انتظارم / چنگي حزين و جامي بنواز يا بگردان
اي شاهد افلاكي در مستي و در پاكي / من چشم تو را مانم، تو اشك مرا ماني
آن نه زلف است و بنا گوش كه روز است و شب است / و آن نه بالاي صنوبر كه درخت رطب است
معني آب زندگي و روضه ي ارم / جز طرف جويبار و مي خوشگوار چيست
شاعر نخست دو مفعول (چنگي حزين و جامي) را بيان كرده و در پي آن دو فعل (بنواز و بگردان) را آورده است و اين تشخيص را كه كدام فعل از آن كدام مفعول به عهده ي مخاطب خويش نهاده است. ذهن در پي يافتن اين پيوند ، به تكاپو مي افتد و همين امر سبب التذاد ادبي خواننده است. بخشي از موسيقي معنوي بيت از اين آرايه برمي خيزد كه آن را «لف و نشر» مي گوييم.
لف و نشر : آوردن دو يا چند واژه است در بخشي از كلام كه توضيح آن ها در بخش ديگر آمده است. رابطه ي لف و نشر «مفعول و فعل» ،‌«فاعل و فعل» ، «مشبه و مشبه به» ، «مسنداليه و مسند» ،‌«اسم و متمم» ،‌«اسم و صفت» و ... است.
لف و نشر دو گونه است:
اگر نشرها به ترتيب توزيع لف ها باشد، «مرتب» ناميده مي شود و اگر چنين نباشد «مشوش» (به هم ريخته )ا ست.
لفت و نشر مرتب، ... تر از مشوش است. موسيقي معنوي كه از لف و نشر حاصل مي شود، به دليل درگيري ذهن براي يافتن ارتباط لف و نشرها است.  

حسن تعليل

هنگام سپيده دم خروس سحري / داني ز چه رو همي كند نوحه گري
يعني كه نمودند در آيينه ي صبح / از عمر شبي گذشت و تو بي خبري
به نخستين مثال دقت كنيد،آيا هرگز فكر كرده ايد كه چرا خروس به هنگام سحر مي خواند؟ كسي پاسخ واقعي اين سؤال را نمي داند. تنها مي توان گفت كه اين از خصلت ها و غرايز طبيعي اين حيوان است. اما شاعر در مثال اول براي خواندن خروس سحري علتي خيالي مي آورد. او مي گويد كه خروس بدان سبب ناله سر مي دهد كه در آيينه ي صبح حقيقتي را مي بيند و آن اين است كه از عمد ما روي ديگر گذشته و ما هم چنان در بي خبري مانده ايم. ناله سردادن خروس در غم اين بي خبري است. اين علت ادعايي كه سخت پذيرفتني مي نمايد و توان اقناع مخاطب را دارد، عامل اصلي موسيقي معنوي موجود دراين بيت است.
در مثال دوم‌، دوست شاعر از وي گله مند است كه چرا با بودن او ، شاعر از ديگران سخن گفته است، علتي كه شاعر براي كار خويش مي آورد، علتي ادعايي و خيالي اما واقعاً دل پذير است او خطاب به دوست خويش مي گويد: اگر از تو سخن نمي گويم و درباره ديگران حرف مي زنم خلاف عهد نكرده ام؛ زيرا تو را چنان دوست مي دارم كه در ميان جان من هستي و دوستي ديگران به حدي است كه فقط بر زبان من جاري اند و طبيعي است كه از كسي كه بر سر زبان است، بيش تر سخن مي رود تا آن كه در ميان جان جاي دارد زيبايي بيت از اين علت سازي خيالي برخاسته است.
حسن تعليل : آوردن علتي ادبي و ادعايي است براي امري، به گونه اي كه بتواند مخاطب را اقناع كند. اين علت سازي مبتني بر تشبيه است و هنر آن زيبا يا زشت نمودن چيزي است با وجود اين كه حسن تعليل ، واقعي ، علمي و عقلي نيست. مخاطب آن را از علت، اصلي دلپذيرتر مي يابد و از زيبايي آن نيز در همين نكته است. اين آرايه در شعر و نثر بكار مي رود.  

اغراق (بزرگ نمایی)

كه گفتت برو دست رستم ببند؟ / نبند مرا دست،‌چرخ بلند
اگر چه نقش ديوارم به ظاهر از گران خوابي / اگر رنگ از رخ گل مي پرد، بيدار مي گردم
در مثال نخستين كه از شاهنامه انتخاب كرده ايم، رستم چنين ادعا مي كند كه فلك هم نمي تواند دست او را ببندد؛ يعني از نظر قدرت و توانايي براي خود صفتي مي آورد كه بيش از حد معمول است.ادعاي صفتي اين گونه كه گاه عقلاً و عادتاً پذيرفتني نيست «اغراق» مي ناميم. اغراق ذهن را به درگيري مي كشاند كه براي آن لذت بخش است و زيبايي بيت در همين اغراق نهفته است. اغراق در شاهنامه ي فردوسي بيش از هر اثر ديگري به كار رفته اس؛ زيرا مناسب ترين ابزار براي تصويرجهاني حماسي است. در مثال دوم، شاعر براي اثبات اين كه خوبش سبك است ادعا مي كند كه حتي اگر رنگ از روي گل بپرد ، بيدار مي شود. اين ادعا در عالم واقع پذيرفتني نيست اما در شعر نوعي خيال انگيزي پديد مي آورد كه در خواننده ايجاد لذت مي كند.
اغراق : ادعاي وجود صفتي در كسي يا چيزي است؛ به اندازه اي كه حصول آن صت در آن كس يا چيز بدان حد، محال يا بيش از حد معمول باشد.
اغراق از اسباب زيبايي و مخيل شدن شعر و نثر است. شاعر به ياري اغراق، معاني بزرگ را خرد و معاني خرد را بزرگ جلوه مي دهد.
زيبايي اغراق در اين است كه غيرممكن را طوري ادا كند كه ممكن به نظررسد.
اغراق، ذهن خواننده را به تكاپو وا مي دارد و اين تلاش ذهني سبب كسب لذت ادبي است.
اغراق مناسب ترين اسباب براي تصوير يك دنياي حماسي است، بنابراين در شاهنامه و آثار حماسي ديگر از آن بسيار استفاده شده است.

به گرز گران دست برد اشکبوس / زمین آهنین شد سپر آبنوس

شود کوه آهن چو دریای آب / اگر بشنود نام افراسیاب

مونوسیت‌ها گویچه‌های سفیدی از سیستم ایمنی و از دسته آگرانولوسیت‌ها هستند که اندازه‌ای بین ۱۵ تا ۲۵ میکرون داشته، گرد یا بیضی هستند و شکل هسته آنها نامنظم ودارای پیچ خوردگی و گاهی کلیوی شکل است. مونوسیت‌ها بدون گرانول بوده یا دارای تعداد کمی گرانول ظریف هستند. سیتوپلاسم مونوسیت‌ها زیاد و آبی خاکستری و دارای دانه‌های ریز فلفلی به نام دانه‌های آزوروفیلیک هستند. سیتوپلاسم دارای پاهای کاذب می‌باشد. مونوسیت‌ها ممکن است حاوی واکوئل باشند.

مونوسیت‌ها بزرگترین سلول درجریان خون محسوب می‌شوند.

مونوسیت‌ها در مراحل اولیه واکنش ایمنی در فاگوسیتوز(سلول خواری)شرکت دارند.

منوسیت‌ها پس از خروج از خون و ورود به بافت‌های بدن به صورت سلول‌های درشتی به قطر ۸۰ میکرومتر به نام ماکروفاژ در می‌آیند در حقیقت منوسیت‌ها به وسیله پدیده‌ای به نام دیاپدز از منافذ رگ‌های خونی عبور می‌کنند و وارد بافت‌ها می‌شوند و تبدیل به ماکروفاژ می‌شوند.

مونوسیت‌ها، پروتئاز‌ها را از لیزوزوم‌ها آزاد می‌کنند. همچنین آنها رادیکال اکسیژن واکسید نیتروژن تولید می‌کنند که عوامل عفونی زا را از بین می‌برند. مونوسیت‌ها همچنین سیتوکین تولید می‌کنند که لنفوسیت‌ها را فعال و روند التهاب را تحریک می‌کند.

اسکندر در صدد بود تا از شهر تازه ساز اسکندریه یک قطب تجاری و بندر مهم در منطقه ایجاد کند. بنابراین طرحریزی و طراحی نقشه های شهر جدید را خودش انجام داد، وی مکان میدان اجتماعات و مراکز تجارتی و نیز معبد شهر را معین نمود و نیز اینکه هر یک از معابد به کدامیک از خدایان اختصاص داشته باشد. همچنین دستور داد تا بر فراز صخره ای دریایی در کنار جزیره " فاروس " (واقع در جلوی شهر اسکندریه) یک فانوس یا برج روشنایی، بلندتر و بزرگتر از تمام برجهای دریایی جهان ساخته شود.

طولی نکشید که اسکندریه شهری شکوفا و پر رونق با جمعیتی در حدود 600000 نفر و مهمترین شهر در سواحل دریای مدیترانه گشت. اکثر جمعیت شهر را مهاجران یونانی، مصریان و یهودیان تشکیل می دادند.

فانوس دریایی اسکندریه

اسکندر پیش از آغاز بنای فانوس دریایی در 323 ق.م درگذشت و 23 سال بعد ساختمان برج آغاز شد. پایه بنا مربعی به ابعاد 30 و ارتفاع 71 متر بود که به سمت بالا از قطر آن کمی کاسته می شد. بر روی بخش فوقانی آن دومین بخش برج، ساختمانی هشت گوشه با ارتفاع 34 متر قرار می گرفت و بر فراز این بخش نیز ساختمانی استوانه ای قرار داشت که تأسیسات روشنایی در آن تعبیه شده بود. بر روی بخش استوانه ای ستونهایی قرار داشتند که بر فراز آنها سقفی گنبدی جای داشت و در انتهای فوقانی برج پیکره زئوس در ارتفاع یکصد و سی متری، دریا را می نگریست.

قسمت زیرین برج به 14 طاق قوسی که همدیگر را می پوشاندند تقسیم می شد. به دور دیوارهای داخلی سطحی شیبدار به طرف بالای برج امتداد داشت که دارای پهنایی بود و روی آن دو حیوان بارکش به راحتی می توانستند کنار هم بالا بروند. در میان برج تونلی وجود داشت که از زیرزمین تا اطاق تأسیسات روشنایی امتداد داشت. یک بالابر طنابی می توانست مواد و تجهیزات را تا بالاترین طبقه حمل کند. نمای خارجی برج از سنگ مرمر سفید بود. برای ساخت برج حدود 800 تالنت (معادل 20800 کیلوگرم نقره) هزینه شده بود.

تصاویری از فانوس دریایی اسکندریه بر روی سکه های رومی مربوط به زمان شاه " دومیتیان " (96 – 81 میلادی) به جای مانده است. فانوس در یایی اسکندریه مانند بسیاری بناهای همانند خود در آنزمان تنها برای راهنمایی کشتیها در روز ساخته شده بود، چرا که کشتی رانان پیش از غروب، بندری را می یافتند و در آن پهلو می گرفتند تا شبها بر روی آب نباشند. اما به تدریج با شکوفایی و رونق تجارت و داد و ستد در اسکندریه و افزایش ترافیک دریایی نیاز به آن شد که کشتیها شبها نیز وارد بندر شوند و یا از آن خارج گردند. در نتیجه تأسیساتی جهت روشنایی در فانوس تعبیه شد که جزو نخستین تأسیسات هدایت نوری در تاریخ کشتیرانی و دریانوردی می باشد. نور ایجاد شده توسط آینه ای مقعر بازتابانده می شد. این سیستم نورافشانی به علاوه ساختمان عظیم برج باعث گردید تا در سال 279 ق.م درست پس از اتمام ساخت آن در فهرست عجایب هفتگانه جهان ثبت شود.

فانوس اسکندریه حدود 1000 سال به عمر خویش ادامه داد و از گذار جنگها جان بدر برد تا اینکه در سال 796 میلادی در اثر زلزله ای درهم شکست، اعراب تصمیم به ساخت مجدد آن گرفتند اما به نتیجه نرسیدند. سلطان سلیمان قانونی (1566 – 1520 میلادی) بر روی زیربنای فانوس اسکندریه بنای قلعه " کیت بی " را بنیان گذارد که تا به امروز نیز به جای مانده است.

اشاره

تا پیش از ساخت فانوس دریایی اسکندریه چنین برج روشنایی بوجود نیامده بود و به همین دلیل نامی برای اینچنین ساختمانی وجود نداشت، مردم به خاطر مکان این بنا به آن " فاروس " می گفتند که بعدها همین واژه در زبانهای با ریشه لاتین متداول گشت: " Pharos " به زبان لاتین، " Faroo " به زبان ایتالیایی و اسپانیایی، " Phare " فرانسوی و " Farol " پرتقالی. در فارسی نیز به آن فانوس می گوئیم.

سه قرن قبل از میلاد مسیح، در بندر اسکندریه ساختمانی را بنا کردند تا کشتی ها بتوانند به کمک آن به بندر وارد شوند. این ساختمان در جزیره ای بنام فاروس بنا شده بود، از همین رو به آن فاروس یا فانوس اسکندریه می گفتند. شب هنگام از بالای ساختمان زبانه های آتش به هوا شعله می کشید و روزها ستونی از دود به آسمان برمی خواست تا کشتی ها بدون خطر برخورد به جزیره های سنگی کوچک در بندر اسکندریه پهلو بگیرند. این ساختمان نخستین فانوس دریایی جهان بود که مدت 1500 سال پابرجا ماند.

جزیره و فانوس دریایی

فانوس دریایی در روی جزیره کوچک فاروس در دریای مدیترانه ساخته شد. بندر پر رفت و آمد اسکندریه را اسکندر کبیر در هنگام بازدید از مصر بنا نهاد.

در قرن دوازدهم بعد از میلاد در بندر اسکندریه به قدری گل و لای انباشته شده بود که دیگر کشتی ها نمی توانستند به بندرگاه نزدیک شوند.

جزیره فاروس در نزدیکی همین بندر بود. ساخت این بنا 20 سال به طول انجامید و در حدود 280 سال قبل از میلاد مسیح در هنگام سلطنت پادشاه پتولمی دوم تکمیل شد. بعد از آن تاریخ هر چراغ راهنمای دریایی را به نام جزیره فاروس نامیدند. امروزه ما نیز به آنفانوس دریایی می گوییم.

ساختمانی با 3 برج

فانوس دریایی فاروس دارای سه برج مرمرین بود که در روی پایه ای سنگی ساخته شده بود. اولین برج چهارگوش بود و برای زندگی کارگران و سربازان در آن تعداد زیادی اتاق ساخته شده بود. در بالای آن برجی کوچکتر به شکل 8 وجهی بود که با پله هایی مارپیچ به برج بالایی می رفت.

نور راهنما

بالاترین برج به شکل استوانه بود و آتشی در آن می سوخت که قایق ها را با اطمینان کامل به سوی بندرگاه هدایت می کرد. در بالای ساختمان مجسمه ای از زئوس که الهه نجات دهنده پنداشته می شد، نصب شده بود. در مجموع ارتفاع فانوس 117 متر بود.

آینه های برنزی صیقلی

برای روشن نگه داشتن آتش مقدار زیادی سوخت لازم بود. چوب را با ارابه هایی که اسب یا قاطرها آن را می کشیدند از سطح شیبدار و مارپیچ بالا می بردند. صفحاتی برنزی که در پشت آتش قرار داشت نور را به سمت دریا منعکس می کرد. حتی کشتی هایی در فاصله بیش از 50 کیلومتر نیز می توانستند نورفانوس را ببینند. عاقبت در قرن دوازدهم بعد از میلاد در بندر اسکندریه به قدری گل و لای انباشته شده بود که دیگر کشتی ها نمی توانستند به بندرگاه نزدیک شوند. از همین رو دیگر کسی به فکر تعمیر و نگهداری فانوس نبود. حتی صفحات برنزی که به عنوان آینه عمل می کردند ذوب شد و با آن سکه ضرب کردند. در نهایت زلزله ای ویرانگر در قرن چهاردهم میلادی ساختمان فانوس را به کلی نابود کرد.

این ساختمان در جزیره ای بنام فاروس بنا شده بود، از همین رو به آن فاروس یا فانوس اسکندریه می گفتند

در شهر اسکندریه (که بنای آن به اسکندر مقدونی منسوب است) در رأس شمال شرقی«فارس» که جزیره ای در بندر اسکندریه است، یک فانوس دریایی قرار داشت که به دست «بطلمیوس» بنا شده بود. این بنای مشهور، سرآمد فانوس های دریای اروپا و یکی از عجایب عالم قدیم بود. برفراز آن آیینه ای قرار داشت به نام آیینه ی اسکندری که تا زمان ولیدبن عبدالملک پای دار و پابرجا بود. بعدها به مناسبت این که بنای این شهر به اسکندر منسوب شد، آن بنا و مناره به نام آیینه ی اسکندری منتسب گشت. بنا بر افسانه ها و اساطیر، اسکندر برای آگاهی از شورش اهل فرنگ، این مناره را بنا کرد، آیینه ای از حکمت و طلسم ساخت و برآن مناره نهاد، و دیده بانانی معین کرد تا هنگام حمله ی دشمن، لشکر اسکندر را آگاه سازند. او با این تدبیر، دوباره، سپاه فرنگ را شکست داد. بار سوم دیده بانان غفلت کردند، اهل فرنگ آمدند، شهر اسکندریه را خراب کردند و آن آیینه را به دریا انداختند. هنگامی که اسکندر با خبر شد، آیینه را از دریا برآورد و دوباره بر سر مناره نصب کرد. برهان قاطع نصب و بنای مجدد آیینه را به ارسطو نسبت داده است. بسیاری از روایت ها و از آن جمله، اسکندرنامه ها، اساساً اختراع و پیدایش آیینه را به اسکندر نسبت می دهند. اصطلاح آیینه ی اسکندر، به اشعار بزرگان ادبیات نیز راه یافته:من آن آیینه را روزی به دست آرم سکندروار اگر می گیرد این آتش زمانی، ور نمی گیرد. (حافظ) از سخن آیینه سازم کرده اند وز سکندر بی نیازم کرده اند. (اقبال لاهوری)

فانوس دریایی اسکندریه

فانوس دریایی اسکندریه تا پیش از ساخت فانوس دریایی اسکندریه چنین برج روشنایی بوجود نیامده بود . مردم به خاطر مکان این بنا به آن " فاروس " می گفتند آخرین و هفتمین اثر از عجایب هفتگانه جهان فانوس دریایی اسکندریه می باشد.

اما تا پیش از آنکه این فانوس بنا شود حصار مستحکم شهر بابل در شمار عجایب هفتگانه ثبت شده بود. با ساخت فانوس دریایی 130 متری اسکندریه، زیبایی و عظمت این بنا به علاوه آنکه در نظر مردم و صاحب نظران آنروزگار اثری استادانه و ماهرانه می آمد، حصار بابل از فهرست عجایب هفتگانه خارج شد و فانوس اسکندریه جای آنرا گرفت

اسکندریه

تلميح

ما قصه ي سكندر و دارا نخوانده ايم / از ما به جز حكايت مهر و وفا مپرس
گفت آن يار كزو گشت سردار بلند / جرمش اين بود كه اسرا هويدا مي كرد

در شاهد نخست، شاعر با آوردن دو نام اسكندر و دارا به ماجراهاي نبرد اسكندر مقدوني و داريوش سوم پادشاه هخامنشي اشارتي دارد و اين اشارت، براي كسي كه از آن آگاه باشد، اين دانسته ي تاريخي را به ياد مي آورد. تداعي اين رويداد كه موسيقي معنوي بيت بدان وابسته است. ذهن را به تلاش وا مي دارد و سبب كسب لذت ادبي مي گردد. در مصراع دوم «مهر و وفا» بيش تر يادآور عشق و دوستي است اما نام داستاني نيز بوده است. داستاني عاشقانه كه قهرمانانش «مهر» و «وفا» نام داشته اند و كسي كه اين اشاره ي باريك و لطيف را بداند، از بيت بيش تر لذت خواهد برد.
مثال دوم يادآور ماجراي بردار كردن حسين بن منصور حلاج، عارف مسلمان ايراني است كه بي آن كه سخن وي فهم شود، در سال 309 ه. ق در بغداد كشته و سوزانده شد. اشاره ي شاعرانه حافظ چنين داستان پرماجرايي را براي خواننده تداعي مي كند و او از اين تداعي لذت مي برد.
تلميح : اشاره اي است به بخشي از دانسته هاي تاريخي، اساطيري و ...
ارزش تلميح به ميزان تداعي اي بستگي دارد كه از آن حاصل مي شود. هر قدر اسطوره ها و داستان هاي مورد اشاره لطيف تر باشند تلميح تداعي لذت بخش تري را به وجود مي آورد. لازمه ي بهره مندي از تلميح آگاهي از دانسته ي است كه شاعر يا نويسنده بدان اشاره مي كند. تلميحات گاه مانند مثال او و آخر، مراعات نظير هستند.  

تضمين

چشم حافظ زير بام قصر آن حوري سرشت / شيوه ی« جنات تجري تحت الانهار» داشت
چه خوش گفت فردوسي پاك زاد / كه رحمت بر آن تربت پاك باد
«ميازار موري كه دانه كش است / كه جان دارد و جان شيرين خوش است»
درويش بي معرفت نيارامد تا فقرش به كفرانجامد، «كاد الفقر و ان يكون كفرا».
در مصراع اول شاعر بخشي از آيه هشتم سوره البينه (98) را در كلام خويش عيناً به كار برده است. او ضمن آن كه در بيان مقصود خويش از اين آيه استفاده كرده، با ايجاد تنوع در كلام سبب شده است كه ذهن به وادي ديگري پاي نهد.در شاهد دوم، سعدي بيتي را عيناً از فردوسي در سخن خوش آوره و خود با ذكر نام فردوسي به اين نكته اشاره كرده است. در آخرين شاهد ، سعدي بخشي از يك حديث را به عينه در كلام خويش آورده و به اصطلاح آن را تضمين كرده است. ارزشمندي اين تضمين، ايجازي است كه در آن وجود دارد.
تضمين : آوردن آيه، حديث ،‌مصراع يا بيتي از شاعري ديگر را در اثناي كلام تضمين گويند. تضمين با ايجاد تنوع سبب التذاذ(لذت بردن) خواننده مي شود. پديد آورنده ايجاز در كلام است و آگاهي شاعر را از موضوعات مختلف نشان مي دهد.

تضاد

تلميح

ما قصه ي سكندر و دارا نخوانده ايم / از ما به جز حكايت مهر و وفا مپرس
گفت آن يار كزو گشت سردار بلند / جرمش اين بود كه اسرا هويدا مي كرد

در شاهد نخست، شاعر با آوردن دو نام اسكندر و دارا به ماجراهاي نبرد اسكندر مقدوني و داريوش سوم پادشاه هخامنشي اشارتي دارد و اين اشارت، براي كسي كه از آن آگاه باشد، اين دانسته ي تاريخي را به ياد مي آورد. تداعي اين رويداد كه موسيقي معنوي بيت بدان وابسته است. ذهن را به تلاش وا مي دارد و سبب كسب لذت ادبي مي گردد. در مصراع دوم «مهر و وفا» بيش تر يادآور عشق و دوستي است اما نام داستاني نيز بوده است. داستاني عاشقانه كه قهرمانانش «مهر» و «وفا» نام داشته اند و كسي كه اين اشاره ي باريك و لطيف را بداند، از بيت بيش تر لذت خواهد برد.
مثال دوم يادآور ماجراي بردار كردن حسين بن منصور حلاج، عارف مسلمان ايراني است كه بي آن كه سخن وي فهم شود، در سال 309 ه. ق در بغداد كشته و سوزانده شد. اشاره ي شاعرانه حافظ چنين داستان پرماجرايي را براي خواننده تداعي مي كند و او از اين تداعي لذت مي برد.
تلميح : اشاره اي است به بخشي از دانسته هاي تاريخي، اساطيري و ...
ارزش تلميح به ميزان تداعي اي بستگي دارد كه از آن حاصل مي شود. هر قدر اسطوره ها و داستان هاي مورد اشاره لطيف تر باشند تلميح تداعي لذت بخش تري را به وجود مي آورد. لازمه ي بهره مندي از تلميح آگاهي از دانسته ي است كه شاعر يا نويسنده بدان اشاره مي كند. تلميحات گاه مانند مثال او و آخر، مراعات نظير هستند.  

اشتقاق

ز مشرق سر كوي ،‌آفتاب طلعت تو / اگر طلوع كند طالعم همايون است
اگر تو فارغي از حال دوستان، يارا / فراغت از تو ميسر نمي شود ما را

در مثال نخستين، سه واژه ي «طلعت ، طلوع و طالع» به كار رفته اند. اين واژه ها با هم جناس نمي سازند اما هر سه در سه صامت «ط ، ل،‌ع» مشترك اند.اين اشتراك صامت ها كه از هم ريشه بودن واژه ها برمي خيزد،‌مسؤوليتي دل نشين را در سراسر بيت به وجود آورده است. در بديع استفاده از واژگان هم ريشه را «اشتقاق» مي نامند.
در بيت دوم دو كلمه ي «فارغي و فراغت» در آغاز مصراع اول و دوم بكار رفته است.
اين دو واژه نيز كه از يك ريشه (فزع) ساخته شده اند، چند واج يك سان دارند و اين يك ساني واج ها از اسباب غناي موسيقي شعر است.
اشتقاق : هم ريشگي دو يا چند كلمه است كه سبب مي شود واج هاي آن ها يكسان باشد. تكرار اين واج هاي همانند، بر موسيقي دروني سخن مي افزايد.
توجه :‌جناس هاي هم ريشه اشتقاق نيز خواهند داشت.

  تكرار و تصدير

گفتن ز خاك بيشترند اهل عشق من / از خاك بيشتر نه كه از خاك كم تريم
خيال روي كسي در سراست هر كس را / مرا خيال كسي كز خيال بيرون است

واژه ي «خاك» سه بار و واژه ي «بيش تر» دو بارتكرار شده اند. اين تكرار ناپيدا كه تا به جست و جوي واژگان تكراري برنخيزيم، نمي توانيم از آن آگاه شويم آرايه اي است كه «تكرار» خوانده مي شود و موسيقي درني شعر برخاسته از آن است.
در دومين مثال، كلمه هاي «خيال» و «كس» هر يك، سه بار تكرار شده اند و به تقريب مي توان گفت كه 3/1 واژه هاي بيت تكراري است . آهنگ دل نواز شعر تا حد زيادي از آرايه ي «تكرار» حاصل مي شود.
تكرار : تكرار يك يا چند كلمه است در شعر، به گونه اي كه بتواند برموسيقي دروني بيفزايد و تأثير سخن را بيشتر سازد. اگر واژه اي در آغاز و پايان بيتي تكرار شود، آن را «تصدير» مي نامند. تكرار زماني پديد مي آيد كه كلمه اي دوبار يا بيشتر تكرار شود.  

مراعات نظير

ارغوان جام عقيقي به سمن خواهد داد / چشم نرگس به شقايق نگران خواهد شد
مجنوب رخ ليلي چو قيس بني عامر / فرهاد لب شيرين چون خسرو پرويزم

ارغوان، سمن،‌نرگس و شقايق نام گل هايي است كه در بيت آمده اند. گويي هر يك نام ديگري را كه نظيرو هم جنس آنان بوده، به ياد شاعر آورده است . زيبايي و تناسبي كه در بيت احساس مي شود از اين نام ها پديد مي آيد.
شاهد دوم را بخوانيد، هر مصراع، داستان عاشقانه اي را به ياد شما مي آورد.نخستين مصراع نام «مجنون، ليلي و قيس بني عامر» را در بردارد. مجنون لقب قيس بني عامر است كه عاشق ليلي است و داستان ليلي و مجنون سرگذشت دل دادگي اين دو است. در مصراع دوم، فرهاد و شيرين و خسرو و پرويز قهرمانان داستان خسرو شيرين اند. تناسبي كه در مصراع اول و دوم احساس مي شود، آن جاست كه نام هايي كه در هر مصراع آمده اند نام قهرمانان يك داستان است و اين تناسب، زيباي مي آفريند.
مراعات نظير: آوردن واژه هايي از يك مجموعه است كه با هم تناسب دارند. اين تناسب مي تواند از نظر جنس، نوع،‌مكان،‌زمان،‌همراهي و ... باشد.
مراعات نظير سبب تداعي معاني است. اين آرايه موجب تكاپوي ذهن مي شود در جست و جوي هم زاد و هر نوع تناسب به شرط آگاهي مي تواند يادآور اين هم زاد باشد. مراعات نظير بيش از همه آرايه ي ديگري در شعر و نثر فارسي بكار رفته است.

انواع جناس  

جناس تام

بردوخته ام ديده چو باز از همه عالم / تا ديده ي من بر رخ زيباي تو باز است
برادر كه در بند خويش است نه بردار، نه خويش است

در مثال نخستين واژه ي «باز» دو بار به كار رفته است؛ بار اول به معني پرنده ي شكاري و باز دوم به معني گشاده است. اين دو كلمه در معني متفاوت اند اما در لفظ هيچ گونه تفاوتي ندارند.
در مثال دوم «خويش» در پايان دو جمله به كار رفته است؛ «خويش» اول به معني خود و «خويش» دوم به معني قوم و خويش است. دو واژه در تلفظ يكي، اما در معني مختلف اند.
جناس تام : يك ساني دو واژه در تعداد و ترتيب واج هاست ارزش موسيقايي جناس تام در سخن بسيار است.  

جناس ناقص حركتي
اختلاف در مصوت هاي كوتاه ( حركات)

شكر كند چرخ فلك، از مَلِك و مُلك و مَلَك / كز كرم و بخشش او، روشن و بخشنده شدم
گرم باز آمدي محبوب سيم اندام سنگين دل / گل از خارم برآوردي و خار از پاي و پاي از گل

در بيت نخستين ، سه واژه ي «مَلك، مُلك، مَلَك» به كار رفته اند. صامت هاي هر سه واژه يكسان اما مصوت هاي كوتاه آنان با هم متفاوت است.
در بيت دوم، دو واژه ي گل و گل يك مصوت كوتاه دارند كه با هم تفاوت دارد و صامت هاي «گ و ل » در هر دو واژه يكي است.
جناس ناقص حركتي : يك ساني دو يا چند واژه در صامت ها و اختلاف آن ها در مصوت هاي كوتاه است تكرار صامت ها ،‌موسيقي دروني مصراع را پديد مي آورد.  

جناس ناقص اختلافي اختلاف حرف اول، وسط و آخر

هر تير كه در كيش است، گر بر دل ريش آيد / ما نيز يكي باشيم از جمله ي قربان ها
نيست در شهر نگاري كه دل ما ببرد / بختم ار يار شود رختم از اين جا ببرد

در مثال نخستين ، دو واژه ي «كيش و ريش» تنها در صامت آغازين با هم متفاوت اند و هم ساني دو صامت ديگر در ايجاد موسيقي داخلي مصراع مؤثر است.
در بيت دوم نيز دو واژه ي «بخت و رخت» در حرف اول با هم تفاوت دارند و هم ساني ديگر صامت ها و مصوت ها از عوامل ايجاد موسيقي در مصراع دوم است.
جناس ناقص اختلافي : اختلاف دو كلمه در حرف اول، وسط و يا آخر است. اين نوع جناس نيز در آفرينش موسيقي لفظي مؤثر است.  

جناس ناقص افزايشي
افزايش در اول، وسط و آخر

دلا ز رنج حسودان مرنج و واثق باش / كه بد به خاطر اميدوار ما نرسد
شادي مجلسيان در قدم و مقدم تو است / جاي غم باد مر آن دل كه نخواهد شادت
دستم نداد قوت رفتن به پيش دوست / چندي به پاي رفتم و چندي به سر شدم

در اولين مثال،‌دو واژه ي «رنج و مرنج» به كار رفته اند. واژه ي رنج سه صامت و واژه ي مرنج چهار صامت دارد. اضافه شدن يك صامت به آغاز اولين واژه ،‌تنها اختلاف دو كلمه است. هم ساني سه صامت ديگر از اسباب ايجاد موسيقي دروني مصراع اول است. در مثال دوم نيز واژه ي «مقدم» يك صامت بيش از كلمه ي «دو قدم» دارد و اين صامت در آغاز آن افزوده شده است. در كنار هم آمدن «قدم » و «مقدم» و هم ساني سه صامت اين دو كلمه بر موسيقي اين بخش از مصراع مي افزايد.
در سومين مثال، واژه ي «دوست» يك حرف بيش تر از «دست» دارد و اين افزايش در وسط آن صورت گرفته است. آمدن اين دو واژه در آغاز و پايان مصراع اول و هم ساني اين دو در بقيه ي صامت ها در موسيقي و آهنگ مصراع مؤثر است.
جناس ناقص افزايشي: اختلاف دو واژه است در معني و تعداد حروف

  يادآوري:
دو واژه در سه حالت،‌جناس ناقص دارند:

1 – اختلاف در مصوت هاي كوتاه (حركتي)
2 – اختلاف در نوع حروف ( اختلافي)
3 – اختلاف در تعداد حروف (افزايشي)
ارزش جناس ناقص به موسيقي لفظي است كه در كلام مي آفريند. 

موازنه وترصيع

هر مصراع از بيت نخستين، يك جمله است. كلمه هاي دو جمله را رو به روي هم نوشته و به هم ارتباط داده ايم. همان طور كه مي بينيد، تمام كمله هايي كه رو به روي هم قرار گرفته اند (به جز كوي و روي) سجع متوازن اند. اين تقابل سجع ها افزايش دهنده ي موسيقي دروني شعر است.
در شاهد دوم، كلمات جمله هاي اول و دوم را شماره گذاري كرده ايم. تمام كلمات هم شماره به جز كلمات تكراري – سجع متوازن اند و آهنگ دل نشين بيت تا حدي مديون اين سجع هاست كه علاوه بر موسيقي بيروني (وزن) واژه هاي دو مصراع را نيز هم وزن ساخته است.

  موازنه :

تقابل سجع هاي متوازن در دو يا چند جمله است كه به هم آهنگي آن مي انجامد. آرايه ي موازنه در شعر شاعراني چون مسعود سعد و سعدي به فراواني يافته مي شود.  

موازنه اي كه ، همه سجع هاي آن متوازي باشد «ترصيع» نام دارد.  

برگ  بی برگی  بود  ما را  نوال

مرگ بی مرگی  بود ما را  حلال

  جناس

گلاب است گويي به جويش روان / همي شاد گردد زبويش روان

صد هزاران گل شكفت و بانگ مرغي برنخاست/ عندليبان را چه پيش آمد هزاران را چه شد

اي مهر تو در دلها وي مهر تو بر لبها/ وي شور تو در سرها وي سر تو در جان ها

آن كس است اهل اشارت كه بشارت داند/ نكته هاست بسي محرم اسرار كجاست

كار دلم به جان رسد كارد به استخوان رسد/ ناله كنم بگويدم : دم مزن و بيان مكن

به ابيات اول و دوم دقت كنيد. در هر يك از آنان ها دو واژه مي يابيد كه در لفظ مشترك و در معني متفاوت اند؛ يعني ، صامت ها و مصوت ها آن ها از نظر نوع و تعداد و ترتيب يكسان است؛ مانند: «روان و روان» در بيت اول «هزاران هزاران» در بيت دوم . اكنون به بيت هاي بعدي نگاه كنيد.
در اين بيت ها واژه هايي را مي يابيد كه در يك مصوت كوتاه يا يك صامت اختلاف دارند، مانند : «مهر و مُهر ،‌سَر و سِر» در بيت سوم «اشارت و بشارت» در بيت چهارم.
در آخرين بيت نيز «كارد» يك صامت بيش از «كار» دارد و تنها متفاوت آن در همين نكته است. اين هم جنس و شباهت تام ياناقص واژه ها را در لفظ جناس مي گويند. نيكوترين جناس آن است كه با اقتضاي معني در گفتار پديد آيد؛ به گونه اي كه نتوان جاي آن را با هيچ واژه اي ديگر عوض كرد. به دو كلمه ي هم جنس با معني متفاوت كه در يك مصراع يا بيت به كار مي رود «اركان جناس» گويند.
جناس :‌يكساني و هم ساني دو يا چند واژه است در واج هاي سازنده با اختلاف در معني.
دو كمله ي هم جنس گاه جز معني هيچ گونه تفاوتي با هم ندارند و گاه علاوه بر معني، در يك مصوت يا صامت با هم متفاوت اند. ارزش جناس به موسيقي و آهنگي است كه در كلام خلق مي كند و زيبايي جناس در گروه ارتباط آن با معني كلام است.
جناس در شعر و نثر به كار مي رود.

خرامان بشد سوی آب روان / چنان چون شده بازجید روان

باید به مژگان رفت گرد از طور سینین / باید به سینه رفت زین جا تا فلسطین

سجع

توانگري به هنر است نه به مال و بزرگي به عقل است نه به سال.
هر چه در دل فرو آيد، در ديده نكو نمايد.
مال از بهر آسايش عمر است نه عمر از بهر گرد كردن مال.
در مثال اول ، كلمات «مال و سال» كه در پايان دو جمله آمده اند هم وزن اند و واج هاي پاياني آن ها نيز يكي است. در مثال دوم، كلمه هاي «آيد و نمايد» كه در پايان دو جمله آمده اند هم وزن نيستند اما واج هاي آخر آن ها يكسان است.
در مثال سوم ، دو كلمه ي «عمد و مال» كه در پايان دو جمله آمده اند فقط هم وزن اند.
آرايه ي سجع زماني پديد مي آيد كه سجع ها در پايان دو جمله بكار روند و آهنگ دو جمله را به هم نزديك سازند. درست مانند قافيه كه در پايان مصراع ها يا بيت ها مي آيد. اگر سجع ها در يك جمله در كنار هم به كار روند‌«تضمين المزدوج» ناميده مي شود. سجع‌: يك ساني دو واژه در واج يا واج هاي پاياني ، وزن يا هر دوي آن هاست.
آراي ي سجع در كلامي ديده مي شود كه حداقل دو جمله باشند زيرا سجع ها بايد در پايان دو جمله بيايند تا آرايه ي سجع آفريده شود.  

انواع سجع

همه كس را عقل خود به كمال نمايد و فرزند خود به جمال
الهي اگر كاسني تلخ است، از بوستان است و اگر عبدالله مجرم است، از دوستان است. هر كه با بدان نشيند نيكي نبيند.
محبت را غايت نيست، از بهر آن كه محبوب را نهايت نيست
متكلم را تا كسي عيب نگيرد سخنش صلاح نپذيرد.
ملك بي دين باطل است و دين بي ملك ضايع
به كلمات مسجع در مثال اول (كمال و جمال) ،‌دوم (بوستان و دوستان) و سوم (نشيند و نبيند) بنگريد،‌اين كلمات هم وزن اند وواج هاي پاياني آن ها نيز يكي است اين نوع سجع را متوازي گويند.
در مثال چهارم و پنجم، پايه هاي سجع (غايت و نهايت، نگيرد و نپذيرد) در واج هاي آخر يك سان اند و هم وزن نيستند اين نوع سجع را «مطرّف» گويند.
در مثال ششم ، كلمات (باطل و ضايع) فقط هم وزن اند. اين نوع سجع را «متوازن» گويند.
سجع : يك ساني دو كلمه در واج هاي پاياني يا وزن يا هر دوي آن هاست.
انواع سجع :‌اشتراك در واج هاي پاياني = سجع مطرّف
اشتراك در وزن = سجع متوازن
اشتراك در واج هاي پاياني + اشتراك در وزن = سجع متوازي
سجع در نثر و شعر به كار مي رود. فايده ي آن ايجاد موسيقي در نشر و افزايش موسيقي در شعر است.
سجعي كه به تكلف خلق شود، ارزش هنري ندارد. نثر و شعري كه سجع در آن بكار رود مسجع ناميده مي شود

ذکر او مرهم دل مجروح است و مهر او بلانشینان را کشتی نوح است.

چشم ما را ضياي خود ده  و ما   را آن ده كه آن  به

حقيقت و مجاز

طاقت سر بريدنم باشد / وز حبيبم سير بريدن نيست
يكي درخت گل اندر ميان خانه ي ماست / كه سروهاي چمن ، پيش قامتش پستند

«سربريدن» و «سير بريدن» به كار رفته است. «سر» در اولين مصراع، حقيقت و به معني يكي از اندام هاي آدمي است كه جايگاه مغز است و چشم و گوش و بيني و ...در آن جاي دارند.
«سر» در دومين مصراع مجاز و به معني «انديشه، قصد و تصميم» است. بقيه ي مصراع «قرينه» است؛ زيرا ذهن را از توجه به معني حقيقي باز مي دارد. علاقه اي كه ميان دو معني وجود دارد، اين است كه سر «محل و جايگاه» انديشه است و به همين دليل مي توان سر را در معني فكر و انديشه بكار برد.
«درخت گل» يك مجاز است ؛ زيرا در غيرمعني اصلي خود – يعني ، يار – به كار رفته است . بقيه ي كلمات قرينه اند؛ زيرا ذهن را از توجه به معني حقيقي – يعني «بوته گل» باز مي گردانند» و به جست و جوي معناي مجازي – يعني «يار» بر مي انگيزاند. علاقه اي كه گل و يار را به هم مي پيوندد و اجازه مي دهد تا يكي به جاي ديگري به كار رود، «شباهت» است؛ زيرا يار در زيبايي چون درخت گل است.
درخت گل يك استعاره مصرحه است؛ زيرا «مشبه به » تشبيهي است كه «مشبه» آن «يار» و اكنون به جاي آن بكار رفته است.
در مي يابيد كه «استعاره» نيز «مجاز» است؛ مجازي كه علاقه ي آن «شباهت» مي باشد. «استعاره»از سويي با مجاز مرتبط است؛ زيرا در غير معني اصلي به كار مي رود و از سويي به تشبيه مي رسد زيرا مشبه بهي است كه به جاي مشبه آمده است.
حقيقت :
اولين و رايج ترين معنايي است كه از يك واژه به ذهن مي رسد.
مجاز :
به كار رفتن واژه اي است در غيرمعني حقيقي، به شرط وجود علاقه و قرينه.
علاقه :
پيوند و تناسبي است كه ميان حقيقت و مجاز وجود دارد اگر علاقه نباشد مجاز هم نخواهد بود.
قرينه :
نشانه اي است كه ذهن را از حقيقت باز مي دارد و بر دو نوع است:
لفظي و معنوي
بيشتر قرينه ها لفظي اند و منظور از قرينه ي معنوي ، شرايط زمان و مكان و ... است كه مجاز بودن واژه را نشان مي دهد.
مجاز از اين رو در زبان پديد مي آيد كه الفاظ محدود و معاني نامحدودند. مجاز علاوه بر خيال انگيز بودن زبان را وسعت مي بخشد و در سخن موجب ايجاز و مبالغه مي شود.
تلاشي كه مجاز در ذهن مي آفريند راز هنري بودن و زيبايي آن است. استعاره از سويي باتشبيه و از سوي ديگر با مجاز مرتبط است.
توجه : كلماتي مانند شير كه چند معني لغوي دارند مجاز نيستند.

1 – حقيقت چيست؟ اولين و رايج ترين معنايي است كه از يك واژه به ذهن مي رسد.

 2 – مجاز را تعريف كنيد؟ به كار رفتن واژه اي است در غيرمعني حقيقي، به شرط وجود علاقه و قرينه

 3 – قرينه را تعريف كنيد؟ نشانه اي است كه ذهن را از حقيقت باز مي دارد.

 4 – چند نوع قرينه داريم نام ببريد؟ لفظي – معنوي.

 5 – منظور از قرينه معنوي چيست؟ شرايط زمان و مكان و ... است كه مجاز بودن واژه را نشان مي دهد. 

استعاره مكنيه‌، شخصيت بخشي (تشخيص)

به صحرا شدم ؛ عشق باريده بود
تو را از كنگره ي عرض مي زنند صفير / ندانمت كه در اين دامگه چه افتاده است
قضا چون ز گردون فرو هشت پر / همه زيركان كور گردند و كر
استعاره ي مكنيه (كنايي) : مشهبي است كه به همراه يكي از اجزا يا ويژگي هاي مشبه به مي آيد. اين ويژگي وجه شبه يا يكي از وجه شبه هاي بين مشبه و مشبه به است. اين جزء يا ويژگي مي تواند به مشبه اضافه گردد يا به آن اسناد داده شود. استعاره مكنيه اي كه از اضافه شدن چيزي به مشبه به دست آيد، همان است كه «اضافه ي استعاري » خوانده مي شود.
استعاره ي مكنيه اي كه مشبه به آن «انسان» باشد ، «تشخيص» يا «انسان انگاري» نام دارد.
زيبايي استعاره ي مكنيه در گرو جزئي است كه از مشبه به انتخاب و به همراه مشبه ذكر مي شود.
استعاره مكنيه از استعاره ي مصرحه و تشبيه ، بليغ تر و مؤثرتر است ؛ زيرا ذهن براي فهم آن به دقت ، تأمل و تلاش بيشتري نياز دارد.  

ابر می گرید و می خندد  ازآن گریه چمن.

تشبيه

 (1) دانا چو طبله ي عطار است خاموش و هنر نماي
(2) بلم آرام چون قويي ، سبكبار / به نرمي بر سر كارون همي رفت
(3) دل ما به دور رويت ز چمن فراغ دارد / كه چو سرو پاي بند است و چو لاله داغ دارد
(4) روز چو شمعي به شب زود رو و سرفراز / شب چو چراغي به روز،‌كاسته و نيم تاب
(5) چون آينه، جان نقش تو در دل بگرفته است / دل سر زلف تو فرو رفته چو شانه است

تشبيه : ادعاي همانندي ميان دو يا چند چيز است.
مشبه ، مشبه به ، ادات تشبيه و وجه شبه پايه هاي تشبيه اند.
مشبه : چيزي يا كسي است كه قصه مانند كردن آن را داريم.
مشبه به : چيزي يا كسي كه مشبه به آن مانند مي شود.
ادات تشبيه: واژه اي است كه نشان دهنده ي پيوند شباهت است اين واژه مي تواند حرف ،‌فعل و ... باشد.
وجه شبه : ويژگي يا ويژگي هاي مشترك ميان مشبه و مشبه به است.
وجه شبه معمولاً بايد در مشبه به بارزتر و مشخص تر باشد.
مشبه و مشبه به را طرفين تشبيه مي نامند. اين دو در تمام تشبيهات حضور دارند اما ادات و وجه شبه مي توانند حذف شوند.
براي فهم يك تشبيه بايد به سراغ مشبه به رفت كه مهم ترين پايه ي تشبيه است ؛ زيرا وجه شبه از آن استنباط مي شود.
غرض از تشبيه، توصيف ، اغراق ،‌مادي كردن حالات و ... است.
راز زيبايي تشبيه در همانندي هاي پيش بيني نشده اي است كه براي انسان كشف مي كند.
اين نوع تشبيه كه معمولاً مشبه به آن از حواس مردم عادي دورتر است،‌ذهن را با شگفتي، درنگ و تلاش همراه مي سازد و اين تلاش،‌منشأ لذت هنري است.

تشبيه بليغ

(1)      ايام گل چو عمر به رفتن شتاب كرد / ساقي به دور باده ي گلگون شتاب كن
(2) چو درياي خون شد همه دشت و راغ / جهان چون شب و تيغ ها چون چراغ
(3) كه ني ام كوهم ز صبر و حلم و داد / كوه را كي در ربايد تند باد
(4) تو سر و جويباري،‌تو لاله ي بهاري / تو يار غمگساري،‌تو حور دلربايي
(5)دست از مسن وجود چون مردان ره بشوي / تا كيمياي عشق بيابي و زر شوي

وجه شبه و ادات تشبيه را مي توان از تشبيه حذف كرد.
حذف وجه شبه سبب تلاش ذهني و كسب لذت ادبي بيشتر مي گردد و بر تأثير تشبيه مي افزايد. حذف ادات تشبيه، ادعاي اتحاد و هم ساني مشبه و مشبه به را قوت مي بخشد و تلاش و كندوكاو ذهن را افزون مي سازد.
تشبيهي كه ادات و وجه شبه آن حذف شود، «تشبيه بليغ» نام دارد.

  تشبيه بليغ بر دو نوع است:

1 – اسنادي ،‌كه در آن «مشبه به» به «مشبه» اسناد داده مي شود، مانند : علم نور است.
2 – اضافي كه آن را اضافه ي تشبيهي مي خوانند و در آن يكي از طرفين تشبيه به ديگري اضافه مي شود، مانند: درخت دوستي (مشبه به ، به مشبه) لب لعل (م شبه ، مشبه به) مس وجود، قد سرو و ... تشبيه بليغ رساترين ،‌زيباترين و مؤثرترين تشبيهات است.  

استعاره مصرحه (آشكار)

بتي دارم كه گرد گل ز سنبل سايه بان دارد / بهارعارضش خطي به خون ارغوان دارد
گلا و تازه بهارا ، تويي كه عارض تو / طراوت گل و بوي بهار من دارد

شاعر در توصيف طلوع خورشيد مي گويد:
هزاران نرگس از چرخ جهان گرد / فرو شد تا برآمد يك گل زرد
نفسي بيا و بنشين ، سخني بگو و بشنو / كه به تشنگي به مردم بر آب زندگاني

استعاره ي مصرحه : بيان «مشبه به» و اراده ي تمامي اركان تشبيه.
در استعاره لفظ در غيرمعني اصلي به كار مي رود.
مصرحه (:آشكار) ناميدن اين استعاره به سبب آن است كه از طريق مشبه به،‌به آساني مي توان به وجه شبه و مشبه دست يافت.
غرض از استعاره ي مصرحه : اغراق ، تأكيد، ايجاز ،‌محسوس و عيني كردن امور و ... است. تشبيه ادعاي همانندي و استعاره ادعاي يك ساني است.
در استعاره، ‌تشبيه به فراموشي سپرده مي شود؛ گويي كه مشبه فردي از افراد مشبه به است.
استعاره ذهن را با شگفتي، درنگ و جست و جو رو به رو مي سازد و زيبايي آن نيز برخاسته از همين معني است. استعاره از تشبيه رساتر و خيال انگيزتر و در برانگيختن عواطف، مؤثرتر است؛ زيرا خود از درون تشبيه بليغ كه رساترين نوع تشبيه است – خلق مي شود.

شر كه آن ديد، دشنه باز گشاد    /    پيش آن خاك تشنه رفت چو باد

در چراغ  دو  چشم او  زد  تیغ             نامدش کشتن  چراغ  دریغ

عکس های مشهور

The

حرف تعریف The همیشه قبل از اسم هایی که برای شنونده شناخته شده هستند استفاده میشود.

در موارد زیر اسم برای شنونده شناخته شده است:

اسمی که قبلا نام آن را برده ایم.

I saw a cat yesterday.

The cat was fat.

در جمله ی اول استفاده از حرف تعریف a قبل از اسم نشان می دهد که اسم برای شنونده نا آشنا ست ولی در جمله ی دوم شنونده میداند که شما درباره ی گربه ای صحبت میکنید که دیروز دیده اید.

اسمی که بعدأ آن را توصیف می کنیم.

John likes the house which I bought last week.

در این جمله اسم house از جمله ی which I bought last week برای شنونده شتاخته شده است.

    3 – اسمی که در جمله ی امری یا خواهشی نام آن برده می شدد.

            - Turn on the radio, please.

            - Please close the door.

علاوه بر موارد یاد شده دیگر کاربردهای The   عبارتند از:

1 – قبل از اوقات مشخص از روز.

in the morning                in the afternoon                  in the evening

2 – قبل از صفات عالی.

the biggest                    the greatest

3 – قبل از آلات موسیقی.

the piano

4 – قبل از کلمه ه ای تئاتر و سینما.

the theater                      the cinema

5 – قبل از اعداد ترتیبی.

the first                          the second

6 – در مواقع بیان مالکیت اشیاء . ( مضاف و مضاف الیه).

the wheels of the car                           the door of the house

7 – قبل از صفاتی که اشاره به یک گروه خاص دارند.

the lion                    the poor                       the rich                  the Indian

8 – قبل از اسامی سیاره ها.

the planet Mercury.                    

9 – قبل از اسامی منحصر به فرد در جهان.

the sun                the moon           the earth                the sky       the pyramids

10 – قبل از نام خانوادگی که به صورت جمع استفاده شده و به دو یا چند نفر از اعضای خانواده اشاره دارد.

the Johnson                                   the Smiths

11 – قبل از اسامی مرتبط با رسانه ها.

the media                        the radio                   the newspaper

12

 – قبل از طبقات اجتماعی .

the middle class               the elite                         the clergy

13 – قبل از اسامی مرتبط با حمل و نقل.

the bus                    the train                     the airplane               the subway

14 – قبل از اسامی روزنامه ها.

the Christian Science monitor           the Manchester Guardian

15 – قبل از گروه های سیاسی.

the Labor party                  the conservative party                 the communist party

16 – قبل از اسامی سازمان ها، موسسات و بنگاه ها.

the United Nations                the Ford Foundation

17 – قبل از عوامل اجرایی دولتی و نظامی.

the Army          the Navy            the air force        the State Militia     the Police

18 – قبل از عنوان های دولتی.

the secretary of state        the prime minister        the king           the mayor

19 – قبل از وقایع یا دوره های تاریخی.

The Middle Ages                         The Civil War                             The Renaissance

                          The First World War

20 – قبل از موقعیت های فیزیکی.

the top               the bottom                the center              the inside    the outside

21 – قبل از اسامی دانشگاه هایی که با حرف اضافه of توصیف شده اند .

the University of Notre Dame           the University Of Michigan

اما              Oxford University

22 – قبل از ساختمان ها.

the Empire State Building               the Coliseum

23 – قبل از اسامی هتل ها.

the Statler Hotel                  the Carlyle Hotel

24 – قبل از اسامی کتابخانه ها و موزه ها.

the Louvre            the Metropolitan Museum                          the Library of Congress

25 – قبل از پل ها ، تونل ها و برج های معروف.

the Brooklyn Bridge                 the Golden Gate Bridge               the Hudson Tunnel

the Eiffel Tower

26 – قبل از اسامی دریاها ، اقیانوس ها و خلیج ها.

the Gulf of Mexico            the Persian Gulf             the red sea      the Indian Ocean

27 – قبل از اسامی رشته کوه ها.

the Rocky Mountains               the Himalaya Mountains

اما              Mount Everest 

28 – قبل از مجمع الجزایر.

 the Hawaiian Islands

اما                Coney Island

29 – قبل از جنگل ها ، بیابان ها ،شبه جزیره ها .

 the Sahara Desert           the Black Forest                   the Iberian Peninsula

30 – قبل از جهت های قطب نما ، نواحی جغرافیایی و نقاط کره ی زمین .

the South              the Middle West       the South Pole             The Equator

31 – قبل از اسامی رودخانه های معروف جهان.

the Nile             the Amazon

32 – قبل از اسامی کتب آسمانی یا خیلی مشهور.

the Bible             the Quran

33 – قبل از اسامی کشورهایی که به صورت متحده یا جمهوری اداره می شود.

The United States of America                  the Islamic Republic of Iran

باکتریوفاژها (باکتری‌خوارها) یا به اختصار فاژها، ویروس‌هایی هستند که به باکتری‌ها حمله می‌کنند و آن‌ها را از بین می‌برند. این ویروس‌ها برای باکتری‌ها اختصاصی هستند و نمی‌توانند به یوکاریوت‌ها حمله کنند.

تاریخچه

در سال‌های ۱۹۱۵و ۱۹۱۷ دو دانشمند به نام‌های فردریک تاوورت (به انگلیسی: Frederick Twort) و فلیکس دهرله (به انگلیسی: Félix d'Hérelle) در ضمن آزمایش‌های خود به طور اتفاقی به وجود این فاژها پی بردند. این دو دانشمند با رشد باکتری‌های مختلف در محیط‌های کشت مایع متوجه از بین رفتن خود به خود این باکتری‌ها شدند. این دانشمندان پس از مطالعات خود و با صاف نمودن این محیط‌های حاوی فاژ توسط فیلترهای باکتری شناسی، وجود باکتریوفاژها را اثبات کردند.

تعریفتشکیل پلاک فاژی بر روی کلنی‌های باسیلوس آنتراسیس. به محل از بین رفتن باکتری‌ها توجه کنید.

باکتروفاژها ویروس‌هایی هستند که باکتری‌ها را آلوده می‌کنند. انواع بسیار مختلفی از باکتریوفاژها وجود دارند که به گونه‌های خاصی از باکتری‌ها تمایل دارند و فقط میزبان باکتریایی خاصی را آلوده می‌کنند. فاژها مانند سایر ویروس‌ها دارای یک اسید نوکلئیک درونی (DNA یا RNA) هستند که این ژنوم توسط یک پوشش پروتئینی حفاظتی در خارج احاطه شده‌است.

تقسیم بندی باکتریوفاژها

مبنای طبقه بندی باکتریوفاژها نوع اسید نوکلئیک آنها (DNA یا RNA) و بعد از آن، شکل و ساختار آنها می‌باشد. آن‌ها بر اساس ساختار به سه شکل بیست وجهی (به لاتین: Icosahydral) مانند MS2، رشته‌ای (به انگلیسی: Filamentus) یا مارپیچی(به انگلیسی: Helical) مانند M13 و فاژهای دارای سر و دم (به انگلیسی: Head and tail) مانند فاژهای فاژهای T4و λ طبقه بندی می‌شوند.

فاژهای دم دار دارای دو رشته DNA یعنی کادوویرال‌ها (به لاتین: Caudovirales)، بیش از ۹۵% فاژهای موجود در متون علمی را به خود اختصاص داده‌اند و به نظر می‌رسد فراوان ترین نوع فاژ بر روی کره زمین باشند. فاژها توسط کمیته بین‌المللی تاکسونومی ویروس‌ها (به انگلیسی: International Committee on Taxonomy of Viruses) طبقه بندی می‌شوند.^[۳] تاکنون ۱۹ خانواده از فاژها شناخته شده‌اند که فقط ۲ خانواده دارای ژنوم RNA و ۵ خانواده دارای انولوپ (پوشش پروتئینی) هستند. در فاژهای دارای ژنوم DNA، فقط ۲ خانواده دارای ژنوم تک رشته‌ای، ۸ خانواده دارای ژنوم حلقوی و ۹ خانواده دارای ژنوم خطی می‌باشند. ۹ خانواده فقط باکتری‌ها را آلوده می‌سازند. ۹ خانواده آرکئا (آرکی باکترها) را آلوده می‌کنند و یک خانواده یعنی تکتی ویریده (به لاتین: Tectiviridae)هم باکتری‌ها و هم آرکئا (آرکی باکترها) را آلوده می‌سازد. مهمترین خانواده‌های فاژها عبارتند از^[۴]:

• میوویریده (به لاتین: Myoviridae): در راسته کادوویرال‌ها قرار گرفته‌اند. فاقد انولوپ (پوشش پروتئینی) بوده و دم منقبض شونده دارند. آن‌ها دارای DNA دو رشته‌ای خطی هستند مانند فاژ T4.
• سیفوویریده (به لاتین: Siphoviridae): در راسته کادوویرال‌ها قرار گرفته‌اند. فاقد انولوپ (پوشش پروتئینی) بوده و دم غیر منقبض شونده طویل دارند. آن‌ها دارای DNA دو رشته‌ای خطی هستند مانند فاژ λ و فاژ T5.
• پودوویریده (به لاتین: Podoviridae): در راسته کادوویرال‌ها قرار گرفته‌اند. فاقد انولوپ (پوشش پروتئینی) بوده و دم غیر منقبض شونده کوتاه دارند. آن‌ها دارای DNA دو رشته‌ای خطی هستند مانند فاژ T7.
• لیپوتریکس ویریده (به لاتین: Lipothrixviridae): در راسته لیگامن ویرال‌ها (به لاتین: Ligamenvirales) قرار دارند. آن‌ها طویل بوده، دارای انولوپ هستند و DNA دو رشته‌ای خطی دارند.
• رودی ویریده (به لاتین: Rudiviridae): در راسته لیگامن ویرال‌ها (به لاتین: Ligamenvirales) قرار دارند. آن‌ها طویل بوده، فاقد انولوپ هستند و DNA دو رشته‌ای خطی دارند.
• آمپولاویریده (به لاتین: Ampullaviridae): بطری شکل، دارای انولوپ و DNA دو رشته‌ای خطی دارند.
• بی کاداویریده (به لاتین: Bicaudaviridae): لیمویی شکل، فاقد انولوپ و DNA دو رشته‌ای حلقوی دارند.
• کلاواویریده (به لاتین: Clavaviridae): طویل، فاقد انولوپ و DNA دو رشته‌ای حلقوی دارند.
• کورتیکوویریده (به لاتین: Corticoviridae): متقارن، فاقد انولوپ و DNA دو رشته‌ای حلقوی دارند.
• سیستوویریده (به لاتین: Cystoviridae): کروی، دارای انولوپ و RNA دو رشته‌ای چند قطعه‌ای دارند.
• فوسلوویریده (به لاتین: Fuselloviridae): لیمویی شکل، فاقد پوشش و DNA دو رشته‌ای حلقوی دارند.
• گلوبولوویریده (به لاتین: Globuloviridae): متقارن، دارای انولوپ و DNA دو رشته‌ای خطی دارند.
• گوتاویروس (به لاتین: Guttavirus): بیضوی، فاقد انولوپ و DNA دو رشته‌ای حلقوی دارند.
• اینوویریده (به لاتین: Inoviridae): رشته‌ای (فیلامنتی)، فاقد پوشش و DNA تک رشته‌ای حلقوی دارند.
• لوی ویریده (به لاتین: Leviviridae): متقارن، فاقد پوشش و RNA تک رشته‌ای خطی دارند مانند فاژهای MS2 و Qβ.
• میکروویریده (به لاتین: Microviridae): متقارن، فاقد پوشش و DNA تک رشته‌ای حلقوی دارند مانند ΦX174.
• پلاسماویریده (به لاتین: Plasmaviridae): پلئومورف (چند شکلی)، دارای انولوپ و DNA دو رشته‌ای حلقوی دارند.
• تکتی ویریده (به لاتین: Tectiviridae): متقارن، فاقد انولوپ و DNA دو رشته‌ای خطی دارند.

اتم کربن می تواند ترکیباتی را بسازد که هم گوناگون اند و هم پایدار. چگونه؟

کربن اتمی است 4 ظرفیتی و می تواند به انواع اتمهای دیگر – از جمله اتمهای کربن دیگر – از طریق پیوند کووالانسی متصل شود.اتمهای کربن با اتصال به یکدیگر می توانند اسکلت کربنی گوناگونی را پدید آورند. انواع اسکلت کربنی عبارتند از خطی، شاخه دار، حلقوی یا ترکیبی از آنها.

روی این اسکلت کربنی گروههای فعال شیمیایی قرار می گیرند که به اسکلت کربنی خواص ویزه ای می بخشند. مثل گروه هیدروکسیل (-OH ) که موجب قلیایی شدن یا گروه کربوکسیل (-COOH ) که موجب اسیدی شدن مولکول می شود.

توانایی اتم کربن در تشکیل پیوندکووالانسی و ایجاد ترکیباتی با شکل های گوناگون باعث شده است تا ترکیبات کربن دار بتوانند بسیار پایدار و گوناگون باشند.

If you are a really ambitious learner of English, the sentence that you probably most dread to hear from a stranger is "Your English is very good!" This may sound like a compliment, but in fact it means that the person you are talking to has realized that English is not your first language. It is possible that your grammar, pronunciation and intonation are perfect, but you still don't sound like a native speaker. This may be because you don't use the many of the idioms and phrasal verbs that are so prevalent in spoken English, or because you don't use question tags.

Question tags are an important part of everyday communication and perform many different functions. For example, they can be used to get a conversation started or keep it moving; they can soften an order to do something or they can be a more polite way to request information.

Apart from the difficulty of knowing when to use question tags appropriately, the non-native speaker has to learn how to form them and how to say them. The general rule is that you finish a positive statement with a negative tag, and vice versa, using the main verb (if there is no auxiliary) or the first auxiliary verb (if there is an auxiliary).

For example:

It's a lovely day, isn't it?

You've been told about the meeting, haven't you?

You didn't do your homework, did you?

You wouldn't have been able to do it, would you?

How you say the tag depends on the function of the tag. The following sentence, when seen written down, is ambiguous.

You haven't seen Sascha, have you?

This could be a genuine question; i.e. I don't know if you have seen him or not and I want you to tell me. (In this case the tag would be stressed and said with rising intonation). Or it could confirming what I know to be true and expecting an response like: "No, he hasn't been here all day." (In which case, the tag would not be stressed, and it would be said with falling intonation.)

Quiz

See if you can finish the following sentences with the correct question tag. The first ones are relatively easy, but then they get more difficult!

• You don't like me, ... ...?
• It isn't raining, ... ...?
• You've done your homework, ... ...?
• I'm not late, ... ...?
• I'm invited to your party, ... ...?
• You like German food, ... ...?
• You'll come to my party, ... ...?
• You remembered to feed the cat, ... ...?
• Let's play tennis, ... ...?
• There's a problem here, ... ...?
• He never says a word, ... ...?
• Nobody came to your party, ... ...?
• Don't forget, ... ...?
• You think you're clever, ... ...?
• So you think you're clever, ... ...?

• It's a lovely day today, isn't it?
• You live in Frankfurt, don't you?
• Miho can't speak German, can she?
• You haven't seen Miho, have you?
• His parents are very old, aren't they?
• You will remember to call me, won't you?

• You're coming, aren't you?
• Do listen, will you?
• Let's have a beer, shall we?

• He doesn't know what he's doing, does he?
• This is really boring, isn't it?

Answers

• You don't like me, do you?
• It isn't raining, is it?
• You've done your homework, haven't you?
• I'm not late, am I?
• I'm invited to your party, aren't I?
• You like German food, don't you?
• You'll come to my party, won't you?
• You remembered to feed the cat, didn't you?
• Let's play tennis, shall we?
• There's a problem here, isn't there?
• He never says a word, does he?
• Nobody came to your party, did they?
• Don't forget, will you?
• You think you're clever, don't you?
• So you think you're clever, do you?

• He's read this book, hasn't he?
• He read this book, didn't he?
• He's reading this book, isn't he?
• He reads a lot of books, doesn't he?'
• He'll read this book, won't he?
• He should read this book, shouldn't he?
• He can read this book, can't he?
• Today's lesson is hard, isn't it?
•  The kids can't sing that song, can they?
• Toshi likes fishing, doesn't he?
•  Susan is sick today, isn't she?
•  Mike can play the piano, can't he?
•  You will go there, won't you?
• Andrew doesn't study much, does he?
•  The dogs aren't hungry, are they?
•  She can't cook, can she?
•  You won't see her, will you?
• I’m the fastest, aren’t I?”
• I’m not fat , am I?
• George was not there, was he?
• I will never stay in that hotel again. Will you?
• You wear size 2, don't you?
• Peter was born on March 2, wasn't he?
• We live on Cherry St, don't we?
• We're meeting later this afternoon, aren't we?
• The sun won't shine today, will it?
• Peter enjoys going to movies, doesn't he?
• They don't work at this company, do they?
• Jennifer is studying at the moment, isn't she?
• We aren't walking, are we?
• Jack bought a new house, didn't he?
• I didn't leave my wallet at home, did I?
• Andy was working when you arrived, wasn't he?
• They weren't waiting for you, were they?
• Harry has lived in New York for a long time, hasn't he?
• We haven't visited our friends in Chicago this year, have we?
• They had finished before he arrived, hadn't they?
• But you don't really love her, do you?
• This'll work, won't it?
• Oh you think so, do you?
• Well, I couldn't help it, could I?
• But you'll tell me if she calls, won't you?
• We'd never have known, would we?
• Oh you do, do you?
• The weather's bad, isn't it?
• You won't be late, will you?
• Nobody knows, do they?
• You never come on time, do you?
• You couldn't help me, could you?
• You think you're clever, do you?
• So you don't think I can do it, don't you? (British English)
• Shut up, will you!
• She can hardly love him after all that, can she?
• Nothing will happen, will it?
• Now, let's check your understanding of tag questions, shall we?
•  

Tom will think about it, won't he?

They won't be able to come to the party, will they?

He never came again, did he?

She can rarely come these days, can she?

You hardly ever came late, did you?

I barely know you, do I?

You would scarcely expect her to know that, would you?

 رابطه ی بین دو اتم می باشد که دانسیته ی الکترونی پیوند می تواند یکنواخت یا غیریکنواخت باشد. بدین معنی که چنانچه پیوند بین دو اتم مختلف، ایجاد شود به دلیل اختلاف الکترونگاتیوی اتم ها، بناراین دو اتم به طور یکنواخت الکرتون های پیوندی را به سمت خود می کشند، در اینصورت پیوند دارای یك قطب مثبت و یك قطب منفی می باشد برقرار است، در اینصورت پیوند دارای یك قطب مثبت و یك قطب منفی می شود که نتیجه ی آن تایجتاد یک پیوند قطبی است. اما اگر هر دو اتمی که پیوند تشکیل داده اند، یکسان باشند، یا تفاوت الکترونگاتیوی آنها خیلی کم باشد، با قدرت یکسان الکترون های پیوندی را بین خود تقسیم می کنند، ودرنتیجه پیوند یکنواخت بوده دارای سر منفی و مثبت نمی باشد. در اینصورت پیوند غیرقطبی یا ناقطبی تشکیل می شود.
و اما مولكول از یك یا چند پیوند بین اتمها تشكیل شده است.
مولكولها یا قطبی هستند یا غیر قطبی. مولكول قطبی دارای یك قطبی مثبت و یك قطب منفی می باشد، درصورتیكه مولكول غیر قطبی دارای توزیع یكنواخت بار بوده و سر مثبت و منفی ندارد. مولکول می تواند همه از پیوندهای یکسان درست شده باشد اما به دلیل اینکه نحوه ی قرار گرفتن پیوندها طوری است که چگالی الکترون در مولکلول به صورت غیر یکنواخت است، مولکول قطبی می شود. برای بررسی این دو دسته مولكولها، مولكولها را به دو دسته دو اتمی و مولكولهای چند اتمی تقسیم بندی می كنیم:
الف) مولكولهای دو اتمی: در این مولكولها چنانچه دو اتم تشكیل دهنده مولكول جور هسته باشند، پیوند ناقطبی بوده و درنتیجه كل مولكول ناقطبی می شود، مانند CL-CL.
اما چنانچه دو اتم تشكیل دهنده مولكول ناجور هسته باشند (و اختلاف الكترونگاتیوی آنها بین 4/0 تا 7/1 باشد) پیوند بین آن دو قطبی بوده (یعنی یك سر پیوند دارای احتمال حضور الكترون بیشتری است) و درنتیجه كل مولكول قطبی خواهد بود، مانند H-CL. در مولكول HCL اتم كلر دارای الكترونگاتیوی بیشتری می باشد، درنتیجه الكترونهای پیوندی را با قدرت بیشتری به سمت خود می كشد و درنتیجه دارای قطب مثبت می شود و ئیدروزن كه حضور الكترونها در اطرافش كمتر است، دارای قطب مثبت می شود.
اما مولكولهای چند اتمی:
در این مولكولها علاوه بر قطبی یا ناقطبی بودن پیوندها، شكل هندسی مولكولها نیز در تعیین قطبی یا ناقطبی بودن مولكول دخالت دارند. به عنوان مثال، مولكول BECL2 را در نظر بگیرید كه دارای ساختار خطی
CL-BE-CL می باشد. در این مولكول تك تك پیوندها BE-CL قطبی می باشد، اما كل مولكول ناقطبی است، زیرا دو اتم كلر در دو طرف مولكول به یك اندازه الكترونها را به طرف خود می كشند و مولكول دارای ساختار متقارن است.
به طور كلی برای تشخیص قطبی بودن یا نیودن مولكولهای چند اتمی، هر پیوند را به منزله ی یك طناب در نظر بگیرید كه اتم انتهایی دارد با آن طناب، اتم مركزی را به سمت خود می كشد، چنانچه درنهایت اتم مركزی جابجا شد، مولكول قطبی می باشد و چنانچه درنهایت اتم مركزی جابجا نشد، مولكول ناقطبی می باشد، به عنوان مثال همین مولكول CL-BE-CL را درنظر بگیرید، دو اتم كلر داری قدرت مساوی هستند و اتم مركزی را می كشند، درنتیجه اتم مركزی ثابت باقی می ماند.
اما مولكول آب را درنظر بگیرید كه داری ساختار خمیده است و دو اتم هیدروژن در یك طرف مولكول قرار دارند، چون دو اتم هدروژن اتم اكسیژن را به سمت خود می كشند ، اتم اكسیژن جابجا می شود و بنابراین مولكول قطبی خواهد بود.
توضیحات بیشتر
وزون O3 علیرغم تشکیل شدن از سه اتم یکسان اکسیژن O قطبی می باشد.
علت قطبی بودن مولكول اوزون به ساختار آن و شكل فضایی آن مربوط می شود. می دانید كه مولكولهای خنثی نیز می توانند قطبی باشند و علیرغم خنثی بودن كل مولكول، اما تجمع الكترونها در قسمتی از مولكول بیشتر باشد و درنتیجه آن قسمت از مولكول منفی و سمت دیگر مثبت شود.
- حال پس از رسم مولكول O3 می بینیم كه در این مولكول سه پیوند وجود دارد: O=O-O . درست است که همه ی اتم ها اکسیژن هستند و به نظر می رسد که مولکول نباید قطبی باشد اما قطبی بودن به دلیل شکل هندسی مولکول می باشد. شكل مولكول اوزون به این صورت خطی نمی باشد و من در اینجا نتوانستم شکل خمیده ی آن را رسم کنم. ، بلكه یك زوج الكترون ناپیوندی روی اكسیژن وسط وجود دارد كه به علت تحرك زیاد، سبب می شود دو پیوند به یكدیگر نزدیك شده و با یكدیگر زاویه ی 117 درجه را تشكیل دهند. بنابراین وقتی اتم مركزی را در راستای پیوندهایش بكشیم، اتم مركزی به سمت پایین می آید و بنابراین مولكول قطبی است و در میدان الكتریكی تغییر جهت می دهد.
بنابراین راه سریع تشخیص مولکول قطبی، این است که چنانچه مولکول مرکزی دارای چهار اتم متصل به خود داشت، مانند CH4 چنانچه مانند همین متان، همه ی اتم های چسبیده به اتم مرکزی یکسان بودند، مولکول ناقطبی، و در غیر اینصورت مولکول قطبی است. همچنین هنگامیکه اتم های متصل به اتم مرکزی، متنوع و جورواجور باشند، هر چند تا هم که باشند، مولکول قطبی است. در صورتیکه کمتر از سه اتم به اتم مرکزی متصل باشد و اتم ها هم یکسان باشند، ، ناچار به رسم ساختار لوویس هستیم و دیدن اینکه آیا اتم مرکزی دارای زوج الکترون ناپیوندی می باشد یا نه؟ چنانچه اتم مرکزی دارای زوج الکترون ناپیوندی باشد، قطعاً مولکول قطبی می باشد.
پیروز و سربلند باشید.

پيوند رابطه ي بين دو اتم مي باشد، درصورتيكه كل مولكول از يك يا چند پيوند بين اتمها تشكيل شده است.

مولكولها يا قطبي هستند يا غير قطبي. مولكول قطبي داراي يك قطبي مثبت و يك قطب منفي مي باشد، درصورتيكه مولكول قطبي داراي توزيع يكنواخت بار بوده و سر مثبت و منفي ندارد. براي بررسي اين دو دسته مولكولها، مولكولها را به دو دسته دو اتمي و مولكولهاي چند اتمي تقسيم بندي مي كنيم:

الف) مولكولهاي دو اتمي: در اين مولكولها چنانچه دو اتم تشكيل دهنده مولكول جور هسته باشند، پيوند ناقطبي بوده و درنتيجه كل مولكول ناقطبي مي شود، مانند Cl-Cl.

اما چنانچه دو اتم تشكيل دهنده مولكول ناجور هسته باشند (و اختلاف الكترونگاتيوي آنها بين 4/0 تا 7/1 باشد) پيوند بين آن دو قطبي بوده (يعني يك سر پيوند داراي احتمال حضور الكترون بيشتري است) و درنتيجه كل مولكول قطبي خواهد بود، مانند H-Cl. در مولكول HCl اتم كلر داراي الكترونگاتيوي بيشتري مي باشد، درنتيجه الكترونهاي پيوندي را با قدرت بيشتري به سمت خود مي كشد و درنتيجه داراي قطب مثبت مي شود و ئيدروزن كه حضور الكترونها در اطرافش كمتر است، داراي قطب مثبت مي شود.

اسید استئاریک